Tessa Verwimp: Mol wint Federale Prijs Armoedebestrijding 2021

Het is dan niet meteen de uitreiking van de Vergulde Voetbalschoen of de Breekbare Fiets, maar Tessa Verwimp mocht toch maar mooi naar Brussel om een Federale Prijs in ontvangst te nemen. Galatenue liet ze – toepasselijk – thuis. Met een fikse cheque van 10.000 euro onder de arm geprangd glunderde de maatschappelijke werkster terug richting thuishonk, de sociale dienst in Mol. Met een hoofd vol plannen om de centen zo zinvol mogelijk te besteden.

Meteen een Federale Prijs. Dat is geen klein bier, hoe beleefde je dat?
Tessa Verwimp: “Oh, ik was héél vereerd! Dit verwacht je gewoon niet. Zeker niet met al die andere mooie initiatieven. Maar ik ben inderdaad fysiek naar Brussel geweest om mijn prijs af te halen. Dat is een moment dat ik nooit meer ga vergeten. Zoiets is toch once in a lifetime.”

Hoe ben je met jouw professionele achtergrond in dit project gerold?
“De kern van het project is eigenlijk het aanstellen van een maatschappelijk werker die het rechtstreekse aanspreekpunt moet zijn voor de ouders in de Molse scholen. Je spreekt hier over alle 22 Molse scholen en drie armoedeverenigingen. Ik werk al sinds 2014 op de sociale dienst. Maar dit project om meer naar buiten te komen, dat was helemaal mijn goesting. Dus daar ben ik vol enthousiasme op gesprongen.”

Hoe ga je dan tewerk in je aanpak?
“Om te starten heb ik met elke school afgesproken om het project voor te stellen. Ik ga ervan uit dat de mensen op de scholen hun specifieke groep het beste kennen. We hebben diverse zaken uitgetest met o.a. een brief aan de ouders. Sommige scholen namen het ook op in hun eigen communicatie. Fysieke zitdagen was een ander idee, maar corona maakte dat weer moeilijk. We hebben zelfs een filmpje gemaakt waarin ik mezelf en mijn diensten voorstel. Op die manier leer ik ook de directies en de leerkrachten van de verschillende scholen (lager en secundair, nvdr.) beter kennen. Al die mensen weten nu dat er een aanspreekpunt is waar ze met vragen terechtkunnen. Maar de tamtam werkt overduidelijk. Mensen beginnen zelf de eerste stappen te zetten. Soms via een tussenstap, via de school, maar ook dat werkt al drempelverlagend. En als de stap via de school toch nog te groot is, wil ik best bij hen thuis gaan bemiddelen.”

Blijft het niet heel moeilijk om de juiste mensen te bereiken?
“Dat is zo, de schaamte en het taboe blijven enorm. Maar anderzijds zie je ook dat leerkrachten voor deze problematiek gevoeliger worden en alerter reageren. Ze nemen ook eigen initiatieven. Zoals zelf brood invriezen om indien nodig boterhammen te smeren. Dat is heel mooi, prachtig zelfs, maar het blijft een schrijnend verhaal. Maar door het brede hulpaanbod dat wij bieden, worden drempels alvast verlaagd. We vertrekken nooit vanuit een confronterende aanpak, het is juist de bedoeling om vertrouwen te winnen. Wie er ook aanklopt, krijgt zijn eigen aanpak. We gaan samen met die mensen op pad. Door zo te werken met zowel de scholen als de – onbetaalbare – vrijwilligers van de armoedeverenigingen weten de mensen nu alvast beter waar ze terechtkunnen. Ik voel me echt door al die mensen gedragen.”

Je boekt duidelijk resultaten, zit er een stijgende lijn in?
“We bereikten inmiddels al 139 gezinnen, waaronder 81 nieuwe gezinnen die nooit een beroep deden op de sociale dienst. Het helpt allemaal om de gelijke onderwijskansen voor elk kind te stimuleren. Maar het mag altijd meer zijn, die schroom om vragen te stellen over praktische hulp moet verdwijnen. Dat kan gaan van kleine vragen tot grotere problemen. Van aanvragen van schooltoelagen over een aanvraag voor logopedie tot juridisch advies en betaalbare psychosociale hulp.”

Met een dikke cheque van 10.000 euro kan er al wat. Hoe besteden jullie dat geld?
“Al die middelen zullen integraal ingezet worden om kinderarmoede te bestrijden. Om kinderen verder te helpen met hun leven om te blijven streven naar gelijke onderwijskansen voor iedereen.”

“Duren is een schone stad”, zei mijn Bompa vroeger. Houd jij dit vol?
“Zeker weten, dit is wat ik graag doe. Ik word zo gemotiveerd en gestimuleerd door mijn omgeving. En je ziet resultaten, dat doet zo’n deugd. Misschien doen we ooit nog weleens mee, maar niet meteen. Eerst even rustig verder bouwen.”