Marc Baeten: pepermolens om het ijs mee te breken

De schipper is een begrip in de motorwereld. ‘Wie De Schipper niet kent, heeft nog maar vijf minuten een moto’, zo luidt een vaakgehoorde uitspraak in het Lommelse. Dat op zijn identiteitskaart Marc Baeten staat, weten veel minder mensen. Dat hij sinds enkele jaren opvallende pepermolens fabriceert, begint wel steeds meer ruchtbaarheid te krijgen.

Gepersonaliseerde pepermolens? Hoe komt een mens daarbij terecht?

Marc Baeten: (glimlacht) “Ik en mijn vrouw Krista zijn 33 jaar samen en wij gaan al eens graag lekker uit eten. Ik doe daarbij altijd extra peper op de gerechten, echt op alles. Maar in de meeste restaurants krijg je zo’n plastic potje met poeierpeper. Daar moet ik niet van weten. Al snel nam ik dus telkens mijn eigen pepermolen mee, zo’n standaard exemplaar. Maar die stond dan meestal mee op tafel en werd al wel eens meegenomen door een ober als die kwam afruimen. Ik dacht dus: ik ga er iets speciaals van maken, dat ze nooit nog twijfelen of die wel van het restaurant zelf is. Intussen kreeg ik op restaurant steeds meer vragen over die pepermolen van mij.”

Zoals?

“Waar ik die vandaan had. En of ik er voor hen ook zo eentje kon maken. Een keer kwamen ze zelfs vragen of ik met mijn pepermolen bij de andere gasten kon langsgaan. Wat ik uiteraard ook gedaan heb. (lacht) Ik hou wel van een beetje show. Het is echt wel een ijsbreker om een gesprek te starten. Er gaat geen avond op restaurant voorbij of iemand kaart het aan. Eigenlijk zou ik het liefst altijd een hele grote meenemen, die vallen nog harder op, maar dat kan ik Krista niet aandoen. Zij moet ze altijd meenemen in haar handtas.”

Wanneer haal je die dan boven, op zo’n avond?

“Hoe sneller, hoe liever. Voor de aperitief moet die al op tafel staan.” (glimlacht)

Wat zeggen de chefs ervan, dat je je eigen pepermolen meebrengt?

“Die zijn meestal heel benieuwd. We zijn onlangs nog bij Peter Goossens gaan eten. Zijn personeel heeft naar mijn kaartje gevraagd omdat ze zo’n molen willen laten maken om hem te verrassen, zonder dat hij het weet. Goossens kwam die dag zelf tot aan onze tafel: ‘Awel, is mijn pepermolen niet goed genoeg misschien?’ ‘Jawel’, antwoordde ik. ‘maar wel veel lelijker.’ (lacht) Chef-koks zijn altijd geïnteresseerd. Een tijdje terug kwam er één af met een heel speciale oude pepermolen waarvan hij wou dat ik die zou bewerken. In ruil mocht ik met een maat dan gratis komen eten.”

Worden ze ook gebruikt om gerechten bij te peperen?

“Ze werken alleszins allemaal. De meeste gebruiken ze ook echt. Sommigen kiezen ervoor om ze alleen als decoratie te gebruiken. Zo zijn er restaurants waar ze mooi uitgestald staan, in het midden van de zaak soms. In een tiental restaurants staan ze intussen. Waaronder in de Treeswijkhoeve in Nederland, een twee sterrenrestaurant. Ook bij L’ Anima in Neerpelt en De Verandering in Mol staat er bijvoorbeeld eentje. De meeste chefs gebruiken ze als blikvanger.”

Hoe maak je zo’n pepermolen? Hoe gaat dat precies in zijn werk?

“Het is allemaal handwerk. Het begint bij een stuk hout of bij een standaardmodel dat ik aankoop. Als het een speciale vorm is, dan draai ik die zelf. Vaak voeg ik slangenleer toe, krokodillenleer zelfs soms. Met steentjes erbij of allerlei versieringen. Dan ga ik aan het plakken, vernissen, verven,… Er is veel werk aan. Ik heb hier een groot exemplaar staan waar ik in totaal zo’n 19 uur aan bezig ben geweest, allemaal in verschillende fasen zodat alles tussendoor goed kan drogen.”

Wat zijn de vreemdste verzoekjes die je al gekregen hebt?

“Ik heb er hier eentje staan waarbij de niersteentjes van een man, een stuk of twaalf zijn het er, mee op de molen zijn geplakt. Die man is intussen een verzamelaar geworden. Ik denk dat hij er al meer dan twintig heeft gekocht. Of een man die een zware rugoperatie ondergaan had en zijn röntgenfoto op de pepermolen vereeuwigd wou zien. Je ziet er de bouten nog in zitten.”

Twijfel je dan om dat te doen?

(overtuigd) “Nee! Natuurlijk niet! Als het zo’n bijzondere projecten zijn, waarom zou je dan twijfelen? Dat is toch geweldig! Heel apart. Als ik weet dat de mensen erover gaan spreken, dan begin ik er met extra veel plezier aan.”

Wat zijn de populairste exemplaren?

“Ik maak tonnetjes met het logo van Harley-Davidson en flesjes van Duvel na, ook weer volledig uit hout, met hun eigen naam erop. Die verkoop ik het meest. Of in de vorm van een whiskyfles van Jack Daniels. Dat past allemaal het best bij mijn vast publiek, dat hier ook in mijn bikerstore komt.”

Ik neem aan dat jouw klanten niet alleen uit Lommel komen?

“Nee, ze komen van overal. Mijn pepermolens zijn intussen al wereldwijd verspreid. Ik ken tweede verblijven in Turkije waar er staan… Voor een notaris uit Corsica heb ik er onlangs eentje gemaakt met het hele eiland op. Met een klein steentje exact op de plaats waar hij woont. Een heel mooi detail. We zijn net in Italië op reis geweest waar ik er één geschonken heb aan de chef van het restaurant waar we al 15 jaar komen. Hij noemt mij ‘Commandante’. Dat heb ik er dus ook opgezet.”

Hoeveel inspraak krijgen de mensen?

“Ik moet er wel mijn zin mee mogen doen. Dat is de vereiste. Maar ze mogen natuurlijk wel namen of slogans meegeven die ze erop willen of een bepaalde kleur kiezen die ze mooi vinden. Daar hou ik dan uiteraard wel rekening mee. Maar ik moet er altijd mijn stijl op kunnen toepassen. Ik bekijk het ook echt als een kunststuk, en dan nog wel eentje dat je nog kan gebruiken ook. Veel mensen kopen het als cadeau voor iemand anders. Een vriend had er twee besteld toen hij naar een huwelijk mocht, met de namen van het bruidspaar erop. Achteraf hoorde ik zeggen dat er enorm dure cadeaus op de ‘prijzentafel’ stonden, maar dat er alleen maar over mijn pepermolens gesproken werd.”

In jouw atelier staan ook nog andere opvallende creaties.

“Klopt, ik maak ook urnes uit polyester. Dat heb ik voor het eerst gedaan toen een man die hier vaak kwam gestorven is. Ik vond dat we toen iets bijzonders voor hem moesten doen. Dat werd dus een urne in de vorm van zijn motortank. Veel mensen kopen ze in de eerste plaats al decoratie. Als je het niet weet, dan zie je ook niet dat het een urne is. Heel wat mensen hebben er nu thuis al eentje in hun living staan. Als ze later sterven zullen ze dat als urne kunnen gebruiken.”

Daarvoor ga je op dezelfde manier tewerk?

“Ik probeer er ook mijn eigen stijl in te krijgen, ja. Alles wat met leder, pluimen en versieringen te maken heeft, doe ik zelf. Een vriend van mij doet het paintbrushen. Maar ook hierbij is het personaliseren belangrijk. Zo krijgen we vaak de vraag om met de vaste kleuren van hun favoriete moto aan de slag te gaan.”

Werk genoeg dus.

“Ik ben geen mens om stil te zitten, ik zit elke dag een uur of zes, zeven in mijn atelier. We zijn dus net terug van Italië. Dan moet ik veertien dagen mijn atelier missen. Dat is een probleem. Want ik mag niks meenemen. Ik ga graag op reis, maar ik kijk er altijd enorm naar uit om hier terug mijn ding te kunnen doen.”

MEER INFO
www.deschipper-bikerstore.be