Nieuwsgierig naar de ijslandse onderwereld

Afgelopen maand was ik met mijn oudste dochter enkele dagen in IJsland. Bij deze kan ik iedereen aanbevelen iets gelijkaardigs te doen. Met je eigen zoon of dochter bedoel ik dan. Het moet ook niet per se IJsland zijn maar gewoon enkele dagen een vader-dochter/zoon moment. Weg van alle drukte. Bij ons was het deze keer IJsland, en meer bepaald de hoofdstad Reykjavik. Nu ja, veel andere grote steden zijn er daar niet. Vulkanen en kraters des te meer. In de voorbereiding hiernaartoe werd ook snel duidelijk dat mijn dochter en ik over de geschiedenis van het land nog niet veel wisten. En dat blijkt ook bij mijn omgeving zo te zijn. Want meermaals kreeg ik bij mijn vertrek de boodschap mee: “Doe Björk de groeten hé!” Dus veel meer dan Björk kennen we blijkbaar niet over het land, en al zeker niet over de lokale muziek daar. Ik heb het even nagekeken. ‘It’s Oh So Quiet’ is dit jaar precies dertig jaar oud. Heeft Björk dan in al die jaren geen navolging gekregen? De muziek was er nochtans wel overal aanwezig. In de hoofdstraat waren er bars in overvloed en bijna overal was er dagelijks, jawel dagelijks, live muziek. Ik hoorde er onder andere ZZ Top, Oasis en Johnny Cash bij het voorbij wandelen. Helaas waren de dagen te intensief en mijn fitheid te beperkt om uitgebreid het nachtleven in te duiken. Ik had ten opzichte van mijn dochter uiteraard ook een voorbeeldfunctie.

Eén keer heb ik wel getwijfeld. Bij een soort van punk- en metalbar. Het was geen gewoon gebouw met een deur en ramen maar je ging via een trap letterlijk de underground in. Ik geef toe, het had een enorme aantrekkingskracht maar ik heb het toch laten passeren. De muziek die letterlijk uit de onderwereld kwam, deed me erg denken aan een optreden van Dimmu Borgir van enkele jaren geleden op Graspop. Deze stevige Noren waren een absolute must-see voor mijn maat waarmee ik op pad was. Maar ik heb daar toch stevig op mijn tanden moeten bijten om vol te houden. En dan heb ik het alleen nog maar over het eerste nummer. Neen, de Noorse en IJslandse metal is eerder iets voor de liefhebbers en daar hoor ik duidelijk niet bij. Zijn er dan geen artiesten buiten Björk die we horen te kennen? Niet zo bijster veel blijkbaar. Of Monsters and Men kennen we zeker wel met hun hit ‘Little Talks’. Maar dat is ook al weer bijna vijftien jaar geleden. Daarnaast doet Sigur Rós bij de meesten onder ons ook wel een belletje rinkelen. Maar verder moet je dus niet naar IJsland voor de vele bekende hits. Ook niet voor het openbaar vervoer trouwens. Pokkeduur. En het weer ijskoud. Maar dat wisten we uiteraard op voorhand. De natuur is dan weer wel de moeite. Hier en daar is het even rauw als de muziek uit het metalcafé. Maar deze keer hebben we ons wel helemaal overgegeven. En dan moet ik inderdaad toegeven: ‘It’s Oh So Quiet’.