De hete zomer van 1990

We zijn zaterdag 4 augustus 1990. Het is bloedheet buiten, de warmste dag van het jaar. Ik zit met drie schoolkameraden op de trein naar Haacht. Om van daaruit met de bus richting het toen nog magische Werchter te rijden. Daar speelt later die avond Zijne Purperen Hoogheid Prince. Ik herinner het me nog alsof het gisteren was, we waren bloednerveus. We konden amper geloven dat we enkele uren later oog in oog, nou ja, zouden staan met onze grote kleine held uit Minneapolis. Ik was zeker niet vanaf dag één fan van Prince. Al heeft de hoes van Purple Rain me altijd wel getriggerd. Sowieso heb ik een grote voorliefde voor alles wat purper is, maar in dit geval was het ook de moto, de rook, het mysterieuze. Met de tijd, en zeker gestuwd door mijn klasgenoot Jan, die absolute fan van het eerste uur was, leerde ik de nummers van dit album kennen en bij uitbreiding het ganse oeuvre met megaklassiekers als ‘1999’ en 'Sign O’ The Times'.

Die zomer in 1990 kenden wij, echt waar, alles van Prince. Van A tot Z en terug. Maar eerst moesten we die lange en bloedhete dag nog zien te overbruggen. Ik kocht een fles water voor 80 frank, er waren nog geen euro’s of bitcoins. Om jullie een idee te geven: met 80 frank kocht je destijds in elke voetbalkantine vier consumpties. Dat was dan een tomatensoep, paprikachips, een cola en vermoedelijk nog een zakje chips. Ik kocht er in Werchter een fles water mee. Niet gekoeld. Niet met ijsblokjes. Niet om de grootste dorst te lessen. Gewoon om over mijn hoofd te gieten en even te vergeten dat de zon verschroeiend voor de dag kwam. Ik wil maar zeggen, het was heet die dag. Toen we de ingang van de festivalweide passeerden, renden we als een gek naar het podium, om toch maar zo dicht mogelijk te staan. We kregen een bandje waarmee we telkens opnieuw helemaal tot vooraan mochten. En dus hebben we nog uren en uren gezeten, gehangen, gelegen, gestaan, gelummeld, gelachen, geslapen,… tot het grote moment daar was en het muzikale genie het podium betrad. We werden zot. Ik weet niet welke drug je nodig hebt om dat delirium te evenaren maar het was wonderbaarlijk.

Die drie vrienden heb ik na de middelbare school niet vaak meer gezien, zo gaat dat nu eenmaal. Maar ik weet zeker dat zij, net als ik, nog steeds met grote voldoening terugdenken aan dat fantastische optreden telkens Prince op de radio klinkt. Het zal zeker niet de beste performance van zijn leven geweest zijn, maar voor ons was het onvergetelijk. Voor mij ook mijn allereerste grote optreden. De eerste keer dat ik de unieke ervaring, en de bijhorende nadelen, van een festivalweide mocht ervaren. Ik wens jullie bij deze een uitmuntende festivalzomer. Geniet van de muziek, geniet van de zon en geniet van lekker fris water. Fijne vakantie.