Toyota C-HR: de vrucht van vakbekwaamheid binnen het hybridesegment

Als ‘Hybride-specialist’ bij uitstek bleef en blijft Toyota onzekerheden suggereren bij de industriële en energetische haalbaarheid van de pure auto-elektrificatie. Wie de hedendaagse markt van de elektrische auto’s een beetje volgt, ziet meteen dat de betreffende Toyota-twijfels gegrond waren en helaas ook blijven.

FANATIEK GESTIMULEERD
Het geloof in deeltijds elektrische, of hybride-technologisch geschraagde verbrandingsmotoren is daarentegen nergens zo fanatiek gestimuleerd dan in de Toyota-wandelgangen. Waarbij, sinds de geboorte van de Prius, alle hybridefanatisme zich toespitste op de zelfopladende ‘hybridesering’. Het in hybridetechnologie bedreven Toyota/ Lexus heeft daarbij eerst de ‘aan-boord-geproduceerde-elektrificatie-conditie’ tot volle rijpheid laten evolueren. Wat leidde tot een door de concurrentie te benijden knowhow. Waarom Toyota ook veel langer dan andere, minder in hybridematerie bedreven, constructeurs twijfelde alvorens de stap naar duurdere en, zoals de praktijk vandaag uitwijst, lang niet altijd energie-efficiëntere Plug In-hybridisatie.

SUBTIELE VERBETERINGEN
De nieuwe CH-R wordt aangeboden met de keuze uit vier, deels geëlektrificeerde, aandrijflijnen. Met twee zelfopladende drijfwerken, zoals we die al reden in de nieuwe Corolla. Weet, de voorwielaangedreven 1.8 Hybrid met zijn 140 pk sterke benzinemotor of de 2.0 Hybrid met 197 pk aan vermogen en te combineren met voorwielaandrijving of vierwielaandrijving (AWD-i). In de C-HR 220 AWD-i tenslotte drijft een Plug-in Hybrid aandrijflijn de vier wielen aan. We reden de nieuwe C-HR 2.0 liter HEV met voorwielaandrijving en waren in de ban van het bedrijfservaren hybridedrijfwerk, made by ‘Specialist’ Toyota. Het betreft overigens recent nog fijnzinnig gecorrigeerde hybridisatie. Met herrekende en minder wegende componenten om zo prestaties en energie-efficiëntie naar een nog hoger niveau te tillen. Neem bijvoorbeeld de onder de achterbank gemonteerde, nieuwe lithium-ion energieopslag: compacter, lichter en met een capaciteit van 4,08 kWh een nog hogere energie-inhoud brengende. Aandacht verder voor de nieuwe efficiënter gekoelde Power Control Unit die minder stroom consumeert en haar steentje bijdraagt tot een opgevoerde brandstofefficiëntie. Ook de elektromotor werd lichter en ontwikkelt (tot 33 pk) meer vermogen. In onze testwagen is die elektromotor 113 pk sterk. Samen met de krachtontplooiing van de benzinemotor is dat goed voor een systeemvermogen van 197 pk. Brandstofefficiëntie? Wij noteerden een testverbruik van 5,3 liter. Gezien wagenformaat en prestaties is dat superzuinig te noemen. In deze voorwielaangedreven C-HR 2.0 HEV heeft de Toyota-hybride-vakbekwaamheid dus andermaal geleid tot hoogst competente, en energie-existente, elektrisch ‘geschraagde’ benzineaandrijving. Zo accuraat dat men zich terecht de vraag mag stellen wat voor auto’s als deze C-HR de ‘oprechte’ energetische meerwaarde is van duurdere ‘stekker-hybridesering’. Wat ook verklaart waarom het op dit terrein vakbekwame Toyota veel langer dan andere en minder in hybride-materie bedreven constructeurs heeft gewacht alvorens de stap te zetten naar de lang niet altijd energie-efficiëntere Plug In -hybridisatie.