Bijzondere trends

Onze reporter versus 'The Hurricane'

Gepubliceerd: 25 maart 2021  |  Door: Peter Briers  |  Onderox editie: 207

Begin december stuurde Kim Huybrechts (35) op het WK Darts nog Ian White de laan uit, de nummer 10 van de wereld. In diezelfde ranking staat hij zelf op nummer 36. Om maar te zeggen dat onze reporter niet de eerste de beste heeft uitgedaagd voor zijn allereerste vogelpikduel. Hamvraag: volstaat één maand oefenen om The Hurricane te kloppen?

Elke maand neemt onze reporter een atypische, spannende of relaxerende activiteit onder de loep. Kritisch, maar met een kwinkslag rapporteert hij zijn wedervaren. Deze maand: darts (slot).

Vraag me vooral niet hoe het met me gaat. En mocht het u toch boeien: ik heb last van doorzitwonden. Zo weet u dat ook weer. Dat ongemak is het gevolg van de optelsom van drie tornooien: het WK Darts, The Masters en — begin deze maand nog — het UK Open Darts. Avonden lang heb ik geconcentreerd zitten kijken naar dartswedstrijden, de ene al wat spannender dan de andere. Als ik een lief had, ze zou me eruit hebben geschopt. No mercy. Het is niet dat ik niets beter te doen heb. Het vele bingen had een reden: het was de ultieme voorbereiding voor mijn duel met Kim “The Hurricane” Huybrechts. In de nasleep van de hype die darts in ons land heeft veroorzaakt, heb ik hem in een zotte bui uitgedaagd. Tegen beter weten in, als ik de experts mag geloven. Zaakvoerder in dartsbenodigdheden Patrick Thissen formuleerde het iets minder genuanceerd: “Je maakt geen schijn van kans.” Om de knepen van het vak te leren, heb ik niet alleen naar tornooien gekeken, ik heb ook wedstrijden geanalyseerd én nagespeeld. Vier weken lang heb ik pijltjes gegooid alsof mijn leven ervan afhing. Ik nam het op tegen vrienden, familieleden en iedereen die benieuwd was naar mijn vorderingen. Die waren er, zij het miniem.

WISKUNDE
Een maand voor mijn rendez-vous met Huybrechts bel ik hem op, in de hoop hem stiekem wat inside information te kunnen afsnoepen. Aandringen hoeft niet, al na vijf minuten weet ik precies waarop ik tijdens ons duel moet letten. “Een goede speler laat altijd op hetzelfde moment de pijl los, hanteert daarbij dezelfde kracht en snelheid en laat de armen al het werk doen”, verklapt hij. Dat laatste wil ook hem niet altijd lukken, geeft hij toe. “Tijdens het WK heb ik dikwijls gespeeld vanuit de schouder en dat is fout.” Er komt kennelijk ook een hoop wiskunde bij kijken. “Voor mij is dat een automatisme. Ik begin al vanaf de eerste pijl te rekenen om de leg zo snel mogelijk te kunnen afronden.” Of het nu James Wade is, “Dancing Dimi” of Kim Huybrechts, zonder uitzondering taxeren ze bij aanvang van de match hun tegenstanders. Een kennersoog heeft daar naar verluidt maar een halve minuut voor nodig. “In jouw geval ga ik letten op de werptechniek en de groepering van de pijlen. Gaan die verschillende richtingen uit, dan weet ik genoeg.” (lacht)

NEPTATTOO
Huybrechts is breedgeschouderd, stijlvol getatoeëerd en gezegend met een stevige torso. In mijn geval: niks van dat alles. Dat zou in mijn nadeel kunnen spelen. In dartskringen is het imago namelijk cruciaal. “Je kan beter stoer overkomen, al is het maar om indruk te maken op de tegenspeler. Tattoos zouden daarbij kunnen helpen”, bevestigt Kim. Dat advies indachtig ga ik op zoek naar een geloofwaardige uitrusting en opvallende tatoeages. Het liefst van al fake tattoos, die niet te onderscheiden zijn van de echte. Niet bepaald stoer, dat besef ik. Het is een beetje van willen maar niet durven. Inleven in mijn rol van darter, tot daaraan toe, maar overdrijven is nergens goed voor.

Het worden uiteindelijk tattoosleeves. Voor het shirt kom ik na wat zoekwerk uit bij John Sterk, directeur van SterkDarts, dat in Nederland de belangrijkste tornooien organiseert. “De gebruikelijke kledingcode bestaat uit een nette pantalon, keurige schoenen en een shirt met een kraag”, zegt John. Een week later is het shirt kant-en-klaar. Over mijn wedstrijdnaam — die in koeien van letters de rugzijde siert — heb ik niet lang moeten nadenken: “Darts Vader”, een knipoog naar Star Wars. Net zo creatief als “The Hurricane”, denk ik. Niet dus. “De naam ‘Darts Vader’ zie je wel vaker passeren, maar geen probleem: wat telt is de uitslag van het spel.” Sterk heeft nog een laatste tip. “Ga op tijd slapen en let op jouw voeding. Begin er niet aan met een hongerig gevoel en blijf tijdens het spel vooral geconcentreerd.” Check!

FIFTY-FIFTY
Ik ontmoet Huybrechts in zijn woning in Nijlen, enkele dagen nadat hij het UK Open Darts vroegtijdig heeft moeten verlaten na een nederlaag tegen Luke Humphries. “Toch heb ik tegen hem een mooie wedstrijd gespeeld, zonder veel fouten”, blikt hij terug. “We hadden beiden een gemiddelde van 99, maar hij maakte twee sublieme finishes. Jammer.” Ander onderwerp. Hoe ik eruit zie, vraag ik als hij mijn shirt en tattoos in de gaten krijgt. “Net echt”, lacht Kim. “Helemaal klaar voor de tornooien. En je speelt met Hurricanes-pijlen, zie ik. Stel je voor: verslagen worden door iemand die mijn eigen pijlenmerk gebruikt.” Alsof die kans echt bestaat? “Je weet maar nooit. Dat kan ik pas beoordelen als ik jou bezig heb gezien. Voorlopig houd ik het op fifty-fifty.” Een beetje naïef, zal later blijken.

Na de prognose volgt het duel. Op het programma staat een Best of Five, waarbij de speler die als eerste drie legs binnenhaalt, de wedstrijd wint. Ik mag openen en dat levert mij — zeggen kenners — een psychologisch voordeel op. “Vooral als je het opneemt tegen een speler met een vergelijkbaar talent”, beaamt Huybrechts. Nou. Als het bij darts de bedoeling zou zijn om het volledige bord te benutten, dan is mijn eerste worp er eentje voor de geschiedenisboeken. De drie pijlen gaan verschillende kanten uit. Een beginnersfout, maar één met serieuze gevolgen. Met een gemiddelde van 95 (tegenover 35 aan mijn zijde) rondt Huybrechts de eerste leg in een recordtijd af. 1-0. Na een maand oefenen is dat een ronduit belabberde start. Ik wil vloeken, maar houd me in. “Dat doe ik ook nooit op de wedstrijdvloer, maar backstage laat ik me soms wel gaan”, biecht Kim op.

ONE HUNDRED AND EIGHTY
De tweede leg start veelbelovend. Ik zit in een flow die ik tijdens het UK Open Darts ook bij Luke Humphries dacht te herkennen, met dat verschil dat hij het piepkleine vakje van de triple 20 wél wist te vinden. Net als mijn tegenstander trouwens, die de virtuele omroeper tot tweemaal toe ‘one hundred and eighty’ laat brullen. Ik sla terug met een welgemikte pijl in de bull’s eye (de roos, nvdr.), maar die worp levert maar een schijntje op van de punten die Huybrechts binnenrijft. 2-0. The Hurricane blijft er kalm bij. “Ik heb niets tegen emoties, maar een gewonnen leg betekent nog geen match-winst. Alles is nog mogelijk.” Leg drie is die van de laatste kans. Het is nu of nooit. Wat zijn mening is over geblinddoekt spelen, grap ik. Niet echt geestig, maar in de beslissende fase zijn alle middelen om zijn concentratie aan het wankelen te brengen gepermitteerd. Huybrechts antwoordt met de ernstige blik van een jager die zijn prooi in het vizier krijgt. Iets in die stijl. En dan gaat het snel: opnieuw 180 voor Huybrechts en in een rechte lijn naar de finish. Ook mijn laatste pijlen vliegen alle kanten uit. Ik heb verloren en zwaar. Een uitslag om niet verder te vertellen, ware het niet dat dit wordt gepubliceerd. Wat als ik toch zou overwegen om professioneel darts te gaan spelen? Ik vraag het hem op de man af. Hij lacht. “Doe toch maar niet.” Bye bye ambities. Die fake tattoos waren al bij al dan toch geen slecht idee.

MEER INFO
www.thissen.be
www.sterkdarts.nl

Meer lezen van Peter Briers
Foto's gemaakt door Bart Van der Moeren
Meer lezen over
sportonder de loep

Meer Bijzondere trends

Wil je op de hoogte blijven?

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.