Onze reporter maakt zijn debuut in het padelcircuit

Elke maand neemt onze reporter een atypische, spannende of relaxerende activiteit onder de loep. Kritisch, maar met een kwinkslag rapporteert hij zijn wedervaren. Deze maand: padel.

Mijn vroegste herinnering aan wat voor tennis moest doorgaan, dateert van mijn kinderjaren. Om tijdens vakanties de tijd te doden, kreeg ik een simplistisch tennissetje met een bal aan een elastiek. Vandaag heet zoiets Ball’s Back, maar wij hielden het toen op een tennisbal aan een rekker. ‘Welke richting hij ook uitgaat, de bal komt altijd terug’, stond te lezen op de verpakking. Dat bleek maar een halve waarheid. De helft van de tijd knalde hij inderdaad tegen mijn kop aan, maar alle andere keren kwam hij te vroeg tot stilstand op het asfalt. Het was nefast voor de continuïteit van het spel, laat staan voor het spelplezier. Veertig jaar na datum waag ik opnieuw mijn kans, al is het met padel in plaats van tennis en met een bal zónder elastiek. Dat scheelt straks een hoop hoofdpijn. Stap één: op zoek gaan naar de roots van de padelsport. Die kennis kan van pas komen om mijn tegenstrevers van de wijs te brengen als ik op het veld de bal zou misslaan. “De sport is van Mexicaans-Spaanse origine”, zegt Birger Vansever van BV Padel, dat grossiert in alle benodigdheden. “Datzelfde Spanje werd onlangs zelfs wereldkampioen. Jawel, er bestaat wel degelijk een WK Padel.” “De populariteit is het grootst in Spanje en de Zuid-Amerikaanse landen, gevolgd door Frankrijk, Nederland en Scandinavië. Waarom de hype plots ook naar België is overgewaaid, valt moeilijk te verklaren. In ieder geval rijzen de wedstrijdterreinen hier als paddenstoelen uit de grond.” De definitie van padel hangt af van de bron die je raadpleegt. Birger houdt het op een mix van squash en tennis. “Iedereen die kan tennissen, kan ook padellen. Die uitspraak hoor je wel eens, maar ze klopt niet. Padel telt bepaalde slagen die je niet terugvindt in het tennis.”

NIET DUUR
Goed nieuws voor wie het voelt kriebelen, maar er geen fortuin tegenaan wil gooien: padel is geen dure sport. “De kwaliteit van het schoeisel is van groot belang”, benadrukt Birger. “Voor de rest volstaat een short en een T-shirt of een sweather. Bij de keuze van het racket kijk je best uit naar merken als Bullpadel, Siux, Nox en StarVie. De goedkope modellen zijn gemaakt van fiberglas, de duurdere van carbon.” Zelf ga ik voor een Solid, een degelijk exemplaar uit de Advanced Series van Siux. “Zo’n racket heeft een lage balans, is makkelijk wendbaar en heeft door zijn ronde vorm een groter slagvlak. Bij rackets in de vorm van een diamant of een druppel is dat vlak kleiner en de foutmarge groter. Let wel op, want een padelracket is een stuk korter, waardoor je in het begin nogal wat ballen zal missen.” Ook de bijsluiter van mijn Solid oogt veelbelovend. “De kern is van EVA-Soft High Recovery-rubber en vangt trillingen goed op. Het frame van carbon is verstevigd met duurzaam glasvezel en biedt meer flex.” High Recovery-rubber en flex? Nooit van gehoord, maar het bekt wel lekker.

DE KOEKOEK
Spelen doen we op de terreinen van Padel Club 360 aan de Turnhoutse Tichelarijstraat, vlak naast de tennisvelden van Den Bremt. Dat padel en tennis hier hand in hand gaan, is niet uitzonderlijk. “Het is een win-winsituatie”, vertelt Frederik Darmont, de motor achter Padel 360 Club. “Wij creëren padelvelden in bestaande tennisclubs en werken op die manier samen. Iedereen tevreden.” De link tussen beide sporten lijkt logisch, al verdient padel wel een eigen identiteit, meent Frederik. “Padel mag niet beschouwd worden als een afdankertje van tennis. Het is een sport op zich. Er zijn parallellen tussen tennis en squash, dat klopt, maar daar houdt elke vergelijking dan ook op.” Op dit ogenblik bundelt Padel Club 360 nog de krachten met KTC Den Bremt, maar in 2022 staat ze — op een andere locatie in de stad — voor het eerst op eigen benen. “Met acht speelvelden wordt De Koekoek, gelegen naast de gelijknamige brasserie, de grootste padelclub van Turnhout. Ze zal niet verbonden zijn aan een bestaande tennisclub, maar opereert dan compleet autonoom.”

MOOIE RALLY’S
Aan de vooravond van mijn eerste match stuurt Darmont nog enkele tips mijn richting uit. Alsof hij weet dat het nodig zal zijn. “Het contactpunt ligt dichter bij jouw lichaam dan bij tennis of badminton. Het padelracket is een stuk korter, vandaar”, waarschuwt hij. “Ga aan het net staan terwijl jouw partner serveert, of omgekeerd. Ga na de opslag allebei aan het net staan, zo speel je met twee personen vooraan, tegen twee personen achteraan. Dat is de beste manier.” Dat ik me niet druk moet maken over beginnersfouten, geeft Frederik nog mee. “Die zijn onvermijdelijk. Alle spelers die aan het net gaan staan en constant hard willen slaan, bijvoorbeeld. De verleiding is groot, dat begrijp ik, maar de tegenstanders kunnen die snelle ballen in hun voordeel gebruiken en meteen terugkaatsen. Op die manier verlies je de controle.” “In de verdedigingspositie neem je aankomende ballen best niet rechtstreeks aan. Laat de bal eerst kaatsen tegen de wand en speel hem pas dan terug. Trouwens, de beste padelspeler is niet per se diegene die de meeste punten scoort, maar diegene die de minste fouten maakt. Mooie en lange rally’s, daar gaat het om. Dan gaat het spel mooi heen en weer en beleef je de sport ten volle.”

MENTALE BOOST
Als ik me op een regenachtige vrijdagavond in het gezelschap van drie Chinese vrijwilligers aanmeld bij Padel Club 360 in Turnhout, is dat niet onvoorbereid. YouTube-registraties van wedstrijden op topniveau hebben me wegwijs gemaakt in de do’s en don’ts op een padelterrein. De initiatie van coach Thomas Bosmans komt daar als een bonus bovenop. “Eerst een paar vuistregels en dan beginnen we eraan”, zegt Thomas, die er op dat ogenblik kennelijk nog van uitgaat dat hij te maken heeft met vier spelers op weg naar de top. Op het programma staan twee wedstrijden, die scoregewijs gelijklopen aan het tennis. Al na twee ballen volgt de eerste blunder: we spelen door nadat een opslagbal de wand heeft geraakt. “Dat is niet de bedoeling”, grijpt Bosmans in. “Die spelregel hoor je te kennen. Geen probleem, we spelen door.” Wat we ook doen, de flaters blijven zich opstapelen. We serveren foutief, staan te ver uit elkaar of spelen gewoon belabberd door een gebrek aan tactisch inzicht. Halfweg de eerste set herpakken we ons en worden de rally’s langer en — ook niet onbelangrijk — spannender voor het publiek. Er staat niemand te kijken, daar niet van, maar het idee op zich bezorgt ons wel een mentale boost. Het effect laat zich voelen: Lisse en ik winnen met voorsprong de eerste wedstrijd. Het tweede punt gaat uiteindelijk naar de tegenspelers, maar hun zege is nipt. Het scheelt geen haar. Uitslag: 1-1. Daar valt mee te leven, het had erger gekund. De slotevaluatie van Bosmans tempert alle euforie. “Een topspeler ga je nooit worden, tenzij je er veel lesgeld voor over hebt”, zegt hij. “Ik geef je een 3 op 10. Máár, en dat is geen onbelangrijk detail, wel met een groeimarge tot 7.” Wedden dat ik daar een 8 van maak? 

MEER INFO
www.ilovepadel.be en www.padel360.be