Onze man stuurt zijn kinderen duurzaam naar school

In deze rubriek zoeken we naar de kleine dingen die we kunnen doen om onze wereld ietsje beter te maken. Want de wereld verbeteren, dat is makkelijk gezegd. Maar wat is haalbaar? En wat niet? Deze maand: duurzaam naar school.

Op 1 september wil iedereen dat zijn kind fris gewassen en met mooie spullen aan de schoolpoort kan afgezet worden. Dat kinderen, indien mogelijk, best met de fiets gebracht worden in plaats van met de auto, dat is intussen wel bekend. Maar zijn er nog vlakken waarop we ecologischer en duurzamer te werk kunnen gaan? Wij leggen ons oor te luister bij Iris en Babs, onze trouwe adviseurs binnen deze rubriek. Sinds kort huizen zij samen onder hetzelfde dak in de Nieuwstraat in Geel met hun winkels Roos Met Witte Stippen en De Goedzak. Als snel haalt Babs het inladen van de boekentas aan als voorbeeld. “Je kan met kleine inspanningen een behoorlijk verschil maken. Welke drinkfles je kiest bijvoorbeeld, of welke brooddoos of snackdoosje.” Even later sta ik weer buiten met een tas vol concrete voorbeelden. Klaar om uitgetest te worden.

STAINLESS STEEL
Cruciaal in een boekentas: de brooddoos. “Ik raad tegenwoordig altijd Stainless steel (ook wel bekend als inox, nvdr.) aan”, vertelde Babs mij in de winkel. “Als vervanging van kunststof of plastic. Stevig, er kan een bluts in komen, maar het gaat nooit scheuren of barsten zoals de meeste andere materialen.” Tegenwoordig zijn ze steeds meer in verschillende vormen en maten te verkrijgen. Wij sturen onze jongste zoon met een vierkant exemplaar naar de speelpleinwerking, aangezien de school tijdens het maken van dit artikel nog niet open is. ’s Avonds komt ie weer thuis met een (bijna) lege brooddoos, die in optimale staat verkeert. Er staan alleen veel vuile vingers op, die merk je bij dit materiaal wel nogal snel op. De brooddoos kan in de afwasmachine, ook een belangrijk criterium voor ons. Ze is wel vrij klein voor de dagelijkse boterhammen. Wie nog op jacht gaat naar boterhammendozen: koop ze zeker groot genoeg.

BANANENSNOEPJES
Al is in zo’n boekentas natuurlijk niet oneindig veel plaats. Maar ook daar bestaan oplossingen voor. “In plaats van een snackdoosje kan je ook een zakje kiezen”, wist Babs me te vertellen. Het exemplaar dat ik voor me houd, is getooid met dino’s waardoor het meteen in de smaak valt bij mijn kinderen. De buitenkant is van stof, de binnenkant is extra makkelijk afwasbaar gemaakt. “Je kan het zelfs ’s avonds mee in de afwasmachine steken. Of in de wasmachine.” Het zakje sluit af met klittenband. Lekvrij lijkt het mij niet te zijn, maar voor wat koekjes of een los stuk fruit is dit een prima alternatief, zo zal de komende dagen me leren. Ik geef er ook wat gevriesdroogde bananenstukjes in mee. Die heb ik net als de koekjes en o.a. rozijnen en gedroogde thee ‘afgetapt’ bij De Goedzak. Zo bespaar ik weer wat extra verpakkingsafval. Win-win. Al gebiedt de eerlijkheid mij wel te vertellen dat ik de bananenstukjes als ‘bananensnoepjes’ verkocht heb aan mijn kinderen. Ze vonden ze lekker, maar wel een beetje hard. De oudste blijkt vooral fan van de chocoladestukjes die ik hen als verrassing bij de boterhammen had meegegeven, nu mag dat nog, op school is dat niet toegestaan. De jongste verkoos een stevige portie rozijnen. De koekjes belanden bij beiden op plaats twee in hun persoonlijke ranglijst van afgetapt lekkers. Die koekjes hebben we in het verleden al eens uitgetest binnen deze rubriek en scoorden toen goede punten omdat ze lekker waren én lang knapperig bleven. Zij kunnen de 1ste september in het snackzakje mee naar school. Een ander zakje dat we kunnen gebruiken is een zogenaamde ‘foodhugger’. Een zakje van silicone dat je kan dichtritsen. De watermeloen en mango die we meegeven, we kozen de meeste sappige fruitsoorten uit de winkel, blijven veilig verpakt. De binnenkant is ook makkelijk terug proper te maken en ook dit zakje mag in de afwasmachine. “Het is in de eerste plaats een vervanger van die plastic zipperzakjes die je nadien moet weggooien”, klonk het in de winkel. “En omdat silicone van zand is gemaakt, is het een stuk beter voor ons leefmilieu dan kunststof of plastic. Al blijft de boodschap wel: kies voor materialen die lang meegaan. Gooi dus niet meteen alles weg wat je nog in huis hebt.”

KOUD ÉN WARM
Een ander essentieel onderdeel van de schooluitrusting: een drinkfles. Ook hier krijg ik een ‘stainless steel’-variant aangeraden. “Bij voorkeur eentje met een grote opening en een brede dop. Die kan je makkelijker schoonmaken en zo heb je de optie om er stukjes fruit of ijsblokjes aan toe te voegen.” De fles die ik uittest heeft iets weg van een thermos. Er zijn twee filters voorzien waar je stukjes fruit in kan toevoegen. Ik probeer zelf ice tea te maken met de verse thee die Iris voor mij heeft ‘getapt’. Eerst probeer ik met heet water, waarna ik het geheel laat trekken en afkoelen. Lekker! De volgende dag probeer ik opnieuw en laat ik de thee in de ijskast een hele nacht trekken in koud water. Allebei de versies zijn wat mij betreft zeer geslaagd. Al is de tip die ik van Iris meekreeg om een beetje honing toe te voegen zeker een meerwaarde. De drinkfles houdt de drank zowel warm als koud, wat ik een groot voordeel vind. Voor de kinderen zou ik wel eerder een traditionele fles kiezen, zonder die filters. Al tonen zij zich wel fan van de variant die ik maak met enkele schijfjes komkommer en vooral die met gevriesdroogde aardbeien. Die vond ik persoonlijk wat te zoet en de aardbeien waren nadien te plakkerig om nog op te eten. “Ik doe ze het liefst in een beetje yoghurt”, gaf Iris vooraf nog mee. Dat moet ik zeker ook eens proberen. “Fruit vriesdrogen is heel erg zinvol omdat je zo overschotten kan opsparen tot momenten buiten hun seizoenen. Zo moet je minder eten weggooien.” Nog een handig tip trouwens van (de mama van) Babs: “Wie geen borsteltje heeft om zijn drinkfles proper te krijgen, kan altijd wat ongekookte rijst toevoegen met een beetje water. Goed schudden en uitspoelen en alles is weer spic en span.”

BPA-VRIJ
“Iets oudere kinderen kan je ook een glazen flesje met drinken meegeven, als dat mag van hun school tenminste”, geeft Iris nog mee. Ze toont me een flesje appelsap gemaakt van appelen uit Geel-Stelen. “Alles is goed om brik te vermijden. Dat valt niet te recycleren en er zitten schadelijke stoffen in, een zeer slecht idee dus als je duurzamer wil zijn.” Nog één gouden tip waar je op moet letten als je al deze spullen gaat zoeken? “Het moet BPAvrij zijn”, benadrukt Babs. “Dat is een stof (Bisfenol A, nvdr.) die in je eten kan migreren en hormoonverstorend werkt. Daar wil je je eten niet in bewaren, en al zeker dat van je kinderen niet.”

CONCLUSIE
‘Stainless steel’ in plaats van plastic en kunststof, daar ben ik wel voor te vinden. Het voelt ook veel kwalitatiever aan en houdt je drank lekker fris (of warm). Het is duurder in aankoop, maar gaat wel een stuk langer mee. Voor onze kinderen zal de volgende drinkfles dus van ‘stainless steel’ zijn. Wellicht wel de variant zonder extra filters, op hun school mogen ze toch enkel water meebrengen. Het snackzakje gaat vanaf nu wel al mee de boekentas in, al was het maar om die makkelijker te kunnen inladen. Als de kinderen zelf hun boekentas terug inladen en het zakje met restjes erin onderaan komt te zitten, zijn (vooral) de koekjes wel sneller stuk. Maar dat vind ik persoonlijk geen ramp. De foodhuggers moeten we nog even verder uittesten. Als ze lekvrij blijven, gaan zij de nieuwe optie nummer één worden als we sappig fruit meegeven.