Minder verpakkingsafval, en toch lekker koken (voor de kinderen)

In deze nieuwe rubriek zoeken we naar de kleine dingen die we kunnen doen om onze wereld ietsje beter te maken. Want de wereld verbeteren, dat is makkelijk gezegd. Maar wat is haalbaar? En wat niet? Deze maand: lekkers voor de kinderen.

In mijn zoektocht naar tips en tricks trek ik naar Iris en Babs. Zij hebben momenteel onder de vlag van De Goedzak en Roos met Witte Stippen hun eigen zero waste shop in De Bloemfabriek in Geel-Ten-Aard. Zij gaan mij de komende maanden helpen met mijn bescheiden missie.

KOPEN IN BULK
“Ik ken dat probleem van al die plastic als je naar de winkel bent geweest”, beaamt Iris meteen. “Sinds ik zo weinig mogelijk afval probeer te hebben, bespaar ik echt op mijn huishouden. Dat valt op. En ergens is dat logisch. Verpakkingskosten en vervoer betaal je gewoon mee in de aankoopprijs van je producten. En mijn afrekening bij Diftar ligt een pak lager.” Klinkt interessant. Ik kan er dus nog wat centen aan verdienen ook. Win-win. Omdat deze maand onze vakantie- en kinderspecial is, richt ik mij vooral op die jongste telgen. Of er ook manieren zijn om plastic, en afval in het algemeen, te besparen als ik wil winkelen voor de kinderen. “Wat je bijvoorbeeld kan doen, is in bulk kopen”, vertellen Iris en Babs mij. Wat zoveel betekent als: eten en drinken tappen in herbruikbare potjes. Omdat ik er geen bij heb — beginnersfoutje — nemen Babs en Iris een aantal glazen exemplaren die ze hebben staan en beginnen hun winkel rond te stappen. In een mum van tijd staat er een selectie van ‘getapte’ producten voor mijn neus. Smiksmakkoekjes, bloem, chocodrops en agavesiroop. Ik heb thuis twee kritische kleuters lopen die met plezier de rol van testpanel op zich willen nemen. Want minder plastic is één ding, maar het moet wel lekker zijn natuurlijk. Anders heeft het geen zin.

KOEKJES, KROKANT OF PLAT?
De volgende dag staat er weer een schooldag gepland voor onze kinderen. Hun school verbiedt al langer verpakkingen en verplicht ons om koeken in doosjes mee te geven. Concreet betekent dat vooral dat de verpakking thuis in de vuilbak belandt, niet dat die verpakkingen niet worden geproduceerd. En dat moet toch de bedoeling zijn. Hier moeten dus de smiksmakkoekjes een oplossing voor bieden. “Die worden in grote hoeveelheden aangeleverd”, had Iris me uitgelegd. “Veel ouders komen hier gewoon de doosjes vol tappen.” De koekjes zijn lekker, daar zit het probleem niet. Maar ik kan me moeilijk voorstellen dat ze niet snel plat gaan worden. En ik, en mijn kinderen met mij, hou écht niet van platte koekjes. Ik krijg ze mee in een glazen potje waar vroeger pakweg boontjes of misschien wel confituur in heeft gezeten. “Zo kan je ze makkelijk wekenlang bewaren, als ze maar luchtdicht zitten”, beloofden de twee dames mij net voor ik huiswaarts trok. Ik geloofde er — in alle eerlijkheid — niks van. Er zal wel een reden zijn waarom zo’n koekjes altijd in kleine verpakkingen zitten, toch? Een uitgebreide vergelijkende test drong zich op. Een deel van de koekjes geef ik op dag één al mee met de kinderen in hun doosjes. Ik proef er zelf ook één, om de vergelijking te kunnen maken. Een week later krijgen ze nog een portie mee en proef ik er weer eentje zelf… Nog steeds krokant, maar goed, een week is maar een week. Zeven dagen later doe ik opnieuw dezelfde test en nog een week later een laatste keer. Tot mijn eigen verbazing zijn de koekjes nog net zo krokant als de eerste dag. Kan iemand mij dan eens uitleggen waarom die koekjes in de supermarkt altijd zo overdreven ingepakt zijn?

CAKE MET CHOCODROPS
Chocodrops zijn halve chocolade bolletjes waarvan ik er een stevig gevulde pot mee naar huis kreeg. Deze zijn blijkbaar gemaakt van biologische chocolade. Op een dag kwam ik thuis, na een interview, en betrapte mijn vrouw erop dat ze rustig enkele chocodrops aan het eten was terwijl ze televisie keek, uit het vuistje. Zo spaarden we ineens de verpakking van een reep chocolade uit. Het oorspronkelijke plan was om de chocodrops in een cake te gebruiken voor de kinderen. We voegen ze gewoon toe in het deeg en het geheel gaat zo de oven in. Makkelijk en heel erg lekker. Ons kritische testpanel toont zich de volgende dag grote fan. Notitie aan onszelf: volgende keer mogen er nog iets meer chocodrops in.

PANNENKOEKEN MET AGAVESIROOP
Tenslotte wil ik met de bloem die ik meekreeg pannenkoeken gaan bakken. Het gaat om symbiosebloem, waar tarwe en veldbonen in zitten. Die veldbonen zorgen voor extra eiwitten. “Meteen ook de reden waarom vegans en vegetariërs vaak dit soort bloem verkiezen”, had Iris mij verteld. De symbiosebloem wordt verbouwd op velden tussen Mol en Heppen, waar de leverancier gevestigd is. Alles wordt plasticvrij tot in de winkel gebracht. Het deeg ruikt en smaakt lichtjes naar de bonen, maar eenmaal gebakken proef je dat eigenlijk niet meer en lijken het ons eerder ‘traditionele’ pannenkoeken te zijn. Ik heb bovendien een getapt flesje agavesiroop meegekregen om op de pannenkoeken te smeren. Blijkbaar kan je er zelfs het deeg mee zoeten. Ook vloeistoffen kan je dus gewoon tappen, in dit geval in een flesje waar vroeger een biodrankje in heeft gezeten, zo vertelt de bedrukking mij. De siroop wordt in De Goedzaak/Roos met Witte Stippen aangeleverd in een grote zak, zoals die waar soms wijn in zit. Die zakken worden terug meegegeven en verwerkt in een zogenaamd upcyling proces. Waarbij het hele product opnieuw gebruikt wordt en er dus niks moet weggegooid worden. De pannenkoeken vallen in de smaak bij de gewillige testers. De algavesiroop is een leuke ontdekking om erop te smeren, alleen wordt het wel snel een plakkerige boel. Maar lekker is het zeker.

EEN BRUISENDE VERRASSING
En dan had Babs nog één ‘oneetbare’ verrassing in petto: mini bath bombs. Ze zitten in een kartonnen doosje, maar kunnen ook gewoon ‘getapt’ worden. Wanneer mijn jongste in bad zit, drop ik er eentje in het water, om hem te verrassen. Het bolletje zet bruistabletgewijs zijn bad op stelten. Tot zijn grote genoegen. Er zijn acht verschillende, telkens met een andere geur. Zelfs mijn vrouw is grote fan. “Het zijn altijd andere geurtjes, dus je went er niet aan”, vindt zij. Onze kindjes, en onze badkamer geurt heerlijk fris. Dit gaan we zonder twijfel vaker in huis halen. “Ik geef je deze mee om te tonen dat ook luxeproducten perfect afvalvrij kunnen”, had Babs in de winkel benadrukt. “Vaak denken mensen dat dat alleen voor basisproducten kan.”

CONCLUSIE
Als ik voor mijn kinderen lekker wil koken én minder plastic afval wil hebben, kan eten en drinken in bulk kopen best een goede oplossing zijn. Er is wel één probleem: voor mij is Geel-Ten-Aard nog vrij goed bereikbaar, maar er zijn dus nog veel te weinig gelijkaardige initiatieven waar je je voeding in bulk kan kopen en je wil natuurlijk wel een winkel dicht in je buurt. Misschien inspireren Babs en Iris wel anderen en schieten de verpakkingsvrije winkels binnenkort als paddenstoelen uit de grond.