Lekker opwarmen tijdens koude dagen

In deze rubriek zoeken we naar de kleine dingen die we kunnen doen om onze wereld ietsje beter te maken. Want de wereld verbeteren, dat is makkelijk gezegd. Maar wat is haalbaar? En wat niet? Deze maand: opwarmen op koude dagen.

Het zijn Babs en Iris van Roos Met Witte Stippen en De Goedzak uit Geel, mijn trouwe trawanten binnen deze rubriek, die het onderwerp voorstellen. Actueler kan haast niet. Maar het mag een stapje verder gaan dan de tips die je elke dag in de kranten leest genre: doe je ijskast dicht terwijl je aan het koken bent. Wie dat niet uit zichzelf weet, heeft namelijk grotere problemen dan een stijgende energiefactuur, lijkt mij. Maar goed. Met een selectie aan ‘opwarmende’ producten trek ik huiswaarts, klaar voor de proef op de som.

GEUREND VOETBADJE
Als eerste zet ik een badje met warm water klaar. Ik doe er enkele eetlepels ‘warming ginger & mustard magnesium footbath salt’ in. Het zout lost meteen op en kleurt het water ietwat troebel. Bizar genoeg ruik ik er vooral appelsien en citroen in. Geen probleem, ik vind dat een aangename geur. “Het magnesium haalt je stressniveau naar beneden en de gember helpt je opwarmen. Het is ideaal voor mensen die hun koude voeten nauwelijks opgewarmd krijgen.” Ik kamp nu niet bepaald met wintertenen, dus laat ik mijn vrouw het badje uitproberen. Stiekem ben ik ervan overtuigd dat ik met dit romantisch gebaar weer heel wat punten scoor. Dat kan niet iedereen zeggen, dat haar man haar op een doordeweekse dag verrast met een deugddoend voetbadje, toch? Twintig minuutjes later ga ik informeren wat haar bevindingen zijn. “Mijn voeten zijn zo zacht als een babypoepje”, luidt haar recensie. “Het tintelt een klein beetje, maar echt warme voeten krijg ik er niet van.” Dat is duidelijk. Relaxerend: ja. Verwarmend: nauwelijks. Misschien moet ik er volgende keer iets meer van het zout in doen.

KERSTMIS IN KAARSVORM
Voor de gezelligheid — ik was bezig met punten te scoren, weet u nog — steek ik er een kaarsje bij aan. Spiced Cranberry, zo staat te lezen om het glas waarin de kaars zit. Die moet vooral voor een figuurlijke warmte zorgen, een vleugje kerstsfeer halfweg oktober. Vind ik prima, van mij mag de kerstboom het hele jaar door blijven staan. Vooraf had ik de kaars al in de kast gezet en die geurde na één dag al volledig naar Kerstmis. Een mix tussen bessen, kaneel en peperkoek, dat lijkt me de beste omschrijving. “In de kaars zijn schadelijke stoffen als parabenen, cyclische siliconen, sulfaten en minerale oliën bewust vermeden”, had Babs me vooraf uitgelegd. “Die schadelijke stoffen adem je bij normale kaarsen in.” Als de kaars op is, kan ik het glas nog hergebruiken. Mijn indruk? Het geurt heel erg, daar hoef je ze dus zelfs niet voor aan te steken. Ik vind het aangenaam, maar ik kan me voorstellen dat anderen het too much gaan vinden. Zo van die mensen die hun kerstboom alleen in december hebben staan. Puh!

EEN DINO IN DE OVEN
En dan schakel ik de hulp in van mijn jongste zoon. Babs had me namelijk een ‘warmie’ meegegeven. Een dino — een triceratops, voor de kenners — die gevuld is met gierstkorrels en een vleugje lavendel. De verwarmende factor zit ‘m in het feit dat je het beestje in de microgolf mag steken. Zo kan ie dienstdoen als kersenpittenkussentje. Het blijft een bizar concept om zo’n knuffel integraal in de oven te stoppen. In de diepvries mag ie ook, maar dan moet ik ‘m wel in een afgesloten zakje steken om te voorkomen dat ie nat wordt. Dan vind ik maar een luguber idee — dan kan ie niet eens meer ademen — dus beperk ik me voorlopig tot het zorgvuldig braden van het diertje in de microgolf. Mijn zoontje is meteen grote fan van zijn nieuwste aanwinst. Vanaf dag één is hij zijn nieuwe lievelingsknuffel en die concurrentie is nochtans bikkelhard, zijn hele bed puilt uit van de zachte slaapvriendjes. Voortaan komt hij elke dag minstens een keer of drie vragen of we de knuffel even in de oven willen leggen, waarna hij het diertje heel schattig dicht bij hem houdt en geniet van de warmte. De ‘warmies’ zijn blijkbaar ook verkrijgbaar als andere dieren zoals een mammoet, lama of stokstaartje. Leuk dat ook de minder voor de hand liggende diertjes eens aan bod komen. Ook bij volwassenen zijn ze blijkbaar behoorlijk populair. Het is eens wat anders dan met een warmwaterkruik je bed in duiken natuurlijk. Ah ja, en die lavendel, die zorgt ervoor dat hij fris blijft ruiken, ook als hij al honderdvijftig keer in de oven heeft gelegen.

GEMBERCONCENTRAAT
Om ook de innerlijke mens niet te vergeten in mijn ‘opwarmingstest’, probeer ik een gemberconcentraat uit. Afkomstig van Mol, lokaal dus, altijd fijn. Bedoeling is dat ik er een scheutje van in een glas water (bruis of plat) of in wat appelsap doe. Ik test het uit in een glas plat water. Ik verwacht een behoorlijk chemisch smaakje, zoals je dat haast altijd hebt bij zo’n ‘grenadines’ die je ergens aan moet toevoegen. Maar ik vergis me. De smaak bevalt me erg, een mix van gember en limoen, en doet me helemaal niet denken aan de grenadines uit de supermarkt. Het smaakt veel evenwichtiger en meer natuurlijk. “Er zit veel vitamine C in, wat kan helpen om verkoudheden te voorkomen”, wist Iris me vooraf te vertellen. De gember blijft het langste in mijn mond hangen en zorgt daar voor kleine prikkels. Ik voel het zelfs lichtjes in mijn keel. Ik krijg het er zowaar echt een klein beetje warmer van. Het past ook volledig bij een cosy avondje thuis in de zetel, onder een fleece dekentje.

MASSAGEKAARS VAN SHEA BOTER
Als laatste test ik een ‘opwarmende massagekaars’ uit. Gemaakt van shea boter. “Dat wordt opgenomen door je huid en is geen schadelijk overblijfsel van de olie-industrie, zoals de meeste andere massage-oliën”, wist Babs me te vertellen. “De verbranding is dus ook minder schadelijk.” Ik moet de kaars eerst minstens tien minuutjes aansteken, dan uitblazen en de olie die dan ontstaan is, kan je gebruiken om te masseren. De ‘lemon mint’ ruik je alleszins. Niet zo dominant als onze kerstkaars, eerder subtiel. Ik blaas de kaars uit en vrees dat de olie te warm gaat zijn. Voorzichtig test ik het op mijn hand uit. Dat valt heel goed mee. De olie voelt eerder lauw aan. Zo’n massagekaars is alleszins een stuk gezelliger dan een busje olie, dat dan wel weer handiger is als tijdens de massage de olie aan de handen opgedroogd of uitgesmeerd is. Of je moet natuurlijk tijdens het masseren de kaars gewoon laten branden.

CONCLUSIE
Met stip op één als het op verwarmen aankomt: het gemberconcentraat. Blijkbaar kan ik dat ook in thee gebruiken of in een mocktail. Dat ga ik zeker eens uitproberen. Verder is de dino een absolute winner bij mijn zoontje. De twee zijn onafscheidelijk en de dino gaat regelmatig de oven in. Qua verwarmende factor krijgt ie dus zeker een stevige onderscheiding. Ik kan me gerust inbeelden dat ook volwassenen daar al tv-kijkend een leuke compagnon in kunnen vinden. Bij het voetbadje bleef die verwarmende factor dan weer een beetje uit, al was het zeker relaxerend. De massagekaars was dan net wat minder verwarmend dan gedacht. Gelukkig maar, je wil je daar niet aan verbranden. En de ‘kerstkaars’, die zorgt ervoor dat wij al helemaal in eindejaarssfeer verkeren. Als dat niet hartverwarmend is…