De pen van...

Geld en geduld

Gepubliceerd: 27 april 2023  |  Door: Peter Meulemans  |  Onderox editie: 230

Vorige week deed ik een babbeltje met iemand die net een tweede verblijf had gekocht om te verhuren. “Onze lening is dit jaar volledig afbetaald, dus er is plaats voor een tweede woning”, zei hij. Terecht trots. En ik vroeg me meteen af: Wat is dat toch met die Vlaming en zijn baksteen? We gaan op jonge leeftijd een hypotheek aan die minstens 20 jaar op ons gezinsvermogen weegt. En als dat eindelijk is afbetaald willen we per se kijken of een tweede woning een optie is. Opnieuw een hypotheek voor vele jaren. 12% registratierechten, tegenwoordig verkooprecht genoemd. Een paar duizend euro bij de notaris voor de akte van de aankoop en nog eens voor de hypotheek. De verplichting om energiezuinig te renoveren. Stijgende prijzen. En dan maar hopen dat je, als alles klaar is, een goede huurder treft. En toch, die tweede woning moet en zal er komen. Financiële strop of niet. Het deed me ook denken aan het boek van de Nederlandse Eef van Opdorp dat ik recent heb gelezen, ‘Gek van geld’. Sowieso een aanrader, al is het maar om te begrijpen hoe ons emotionele en denkende brein werkt. Vaak is het zo dat ons emotionele brein beslist om een bepaalde aankoop te doen. En daarna zetten we ons denkende brein aan het werk om goed te praten wat ons emotionele brein heeft beslist. Kleding is uiteraard het beste voorbeeld. Impulsaankopen zijn dan schering en inslag. We schakelen als het ware ons denkende brein volledig uit als we gaan winkelen. Zo gauw we thuis zijn, en vooral een paar weken en maanden later, weet ons denkende brein dat al die aankopen niet erg nuttig waren. Zonde van het geld. Maar blijkbaar kopen we ook tweede verblijven met ons emotionele brein. Waarom? Omdat er bij onze vrienden of collega’s ook zijn die een tweede verblijf hebben? Omdat het zichtbaar is en een uiting dat we het financieel goed stellen, ondanks die hypotheek van vele jaren? Misschien. Want toch vooral omdat we een baksteen in onze maag hebben. Omdat ons buikgevoel zegt dat het een goed idee is, en veilig. Zonder ons denkende brein te raadplegen. Waarmee ik helemaal niet gezegd wil hebben dat vastgoed geen goede investering zou zijn. Integendeel. Ik wil alleen maar meegeven dat je je denkende brein niet moet uitzetten als je gaat investeren. Niet bij vastgoed, maar ook niet op de beurs. Want ook met betrekking tot aandelen is het veel te vaak ons emotionele brein dat de bovenhand neemt. En dat is geen goede leidraad. Aandelen kopen en verkopen op buikgevoel is bijna een garantie op mislukkingen. Verliefd worden op een aandeel kan je veel geld kosten. Snel verkopen om dat beetje winst veilig te stellen eveneens. Uiteraard, doe vooral wat je graag doet. Als je echt kan genieten van een tweesterrenrestaurant, doe dat dan. Als je een autoliefhebber bent en je geeft meer dan gemiddeld uit aan wagens maar met intens geluk, zeker doen. Idem voor dure kleding of dito luxevakanties. Maar beslis niet te vaak en niet te snel zonder je denkende brein te raadplegen. Niet op de beurs. Niet wat vastgoed betreft. Maak je huiswerk.

Vragen? Opmerkingen?
​geldengeduld@gmail.com

Meer lezen van Peter Meulemans
Meer lezen over
columngeld en geduld

Meer De pen van...

Wil je op de hoogte blijven?

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.