Geld en geduld

Kijken jullie wel eens naar de Campus Cup op één? Ik wel. Bij gebrek aan interessante alternatieven maar ook omdat ik het een onderhoudende kwis vind. Otto-Jan Ham doet dat goed. Kort gezegd spelen er twee faculteiten tegen elkaar. Dus het is vooral gericht op studenten. En ja, toegegeven, af en toe is het wel wat moeilijk. Ik heb gemerkt dat ik bijzonder weinig ken van de tabel van Mendelejev. En ook de verschillen tussen Plato, Aristoteles en Socrates zijn me niet bijgebleven. Maakt verder ook niet veel uit. Tijdens elke kwis is er ook een ronde waarbij een gastdocent zijn of haar vak komt toelichten. En uiteraard is dat een vak waar de twee faculteiten helemaal geen binding mee hebben. Deze keer ging het over ‘Beurs en Beleggen’. Yes, yes, yes, dacht ik. Hier ga ik alles over weten. Ik was vooral ook blij met de aandacht voor de beurs, zeker in het bijzijn van flink wat studenten, toch onze toekomst. Twee studenten kregen vijftien minuten tijd om een beperkte cursus over het thema van buiten te blokken. Oh, wat was ik benieuwd! De docente in kwestie was flink jonger dan ik, zeker geen oude grijze man in een lelijk kostuum. Dit ging pure reclame worden voor de beleggingswereld. Not! De eerste vraag was: ‘Wat is een obligatie?’ Wat een gemiste kans. De tranen sprongen van miserie in mijn ogen. De studente in kwestie was blij dat ze het juiste antwoord kon geven maar ik ken eerlijk gezegd niemand, echt niemand, die de afgelopen vijf jaar een obligatie heeft gekocht. Of er zelfs nog maar aan heeft gedacht. Als je de mensen echt wil wegjagen van de beurs, begin dan over een obligatie.
Een gemiste kans dus. Des te meer vind ik het jammer omdat ik steeds vaker lees dat er toch heel wat jongeren tijdens de coronaperiode de weg naar de beurs hebben gevonden. En daar zijn we erg blij mee. Ze zijn op een gunstig moment kunnen instappen omdat de beurs bij het begin van de pandemie een stevige duik had genomen. Op een paar weken tijd zagen ze hun inleg verdubbelen. Het is hen gegund maar het is tegelijkertijd ook hun grootste vijand.
Dat de intrede van de jongeren voor animo heeft gezorgd, bewijst het Amerikaanse aandeel Gamestop, actief in computerspellen. Bij het begin van dit jaar stond het aandeel nog onder 20 USD. Nog geen maand later was het net geen 350 USD, u leest het goed. Dat is een rendement van bijna 2.000 %. Op minder dan één maand. En ja, begin februari stond het op 50 USD, begin maart op 265 USD, einde maart op 120 USD. U begrijpt het al, boeiend om over te lezen en te schrijven maar verder geen spek voor mijn bek. Het doet wat denken aan de capriolen van de cryptomunten. Leuk dat de jeugd dat allemaal plezant vindt maar hopelijk houden ze er hun verstand bij. En vooral, hopelijk jaagt een korte steile rit bergaf hen niet naar de uitgang van de beurs, met een koffertje vol verliezen. Maar ik begrijp ze wel. Ze zien het niet zitten om vijfenveertig jaar lang van acht tot vijf te werken voor een spaarcentje dat op de bank geen fluit opbrengt. Neen, ze hebben ambitie. Getuige daarvan de FIRE-community, jongeren die op hun dertigste financieel onafhankelijk willen zijn. Tja, dat gaat inderdaad niet lukken met alleen maar hard werken. Beleggen speelt daarin een cruciale rol. Volledig terecht.
Zelf kan ik, maar ik ben dan ook bijna vijftig, het geduld wel opbrengen. Als je hebt leren beleggen met het doorgeven van orders via de fax, dan moet je wel geduld hebben. Gelukkig is die tijd voorbij. Maar mijn geduld is gebleven. Laat dat appeltje maar rustig groeien. En de afgelopen weken kreeg ik weer heel wat dividenden op de rekening gestort. Ik heb het nagekeken. Er zijn aandelen waar ik de afgelopen jaren meer dividenden van heb ontvangen dan dat ik destijds voor het aandeel betaald heb. Een leuk extraatje voor de zomer. Toch?

Heb je zelf vragen voor onze beursexpert? Mail hem gerust op geldengeduld@gmail.com.