Geld en geduld

Eerst en vooral, ik ben blij dat ze bij Solvay mijn column ook lezen en gevolg hebben gegeven aan mijn vraag om extra aandeelhouderswaarde te creëren. Solvay steeg de afgelopen maand met bijna 12%. Dankjewel. Het slechte nieuws dan. Half augustus kreeg Galapagos op de Brusselse beurs een klap van jewelste. Het donderde zo maar even van afgerond 160 euro naar 100 euro. Daar moest ik toch even voor gaan zitten. Lijkbleek uiteraard. De reden was dat de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) nog geen toelating gaf om het medicijn Filgotinib op de Amerikaanse markt te brengen. Wat een tegenvaller. Galápagos (dus met de klemtoon op de tweede lettergreep) is een Belgisch-Nederlands farmaceutisch onderzoeksbedrijf, met hoofdzetel in Mechelen. De echte beurscarrière van het bedrijf begint zowat in 2015 als de koers van 10 euro richting 50 euro gaat. Drie jaar later staat de koers boven de 100 euro. Half februari van dit jaar noteerden we zelfs nog 250 euro. De hemel was felblauw en de zon scheen als nooit tevoren. Wie kon dit fantastisch bedrijf met de flamboyante Onno Van de Stolpe als CEO wat maken? Dus toch. Eerst was er corona en halveerde de koers bijna tot 130 euro om al snel terug te herstellen tot 215 euro. En nu staan we dus terug bij 100 euro. Ben ik daarvan geschrokken? Absoluut! Galapagos staat bekend als een echt raspaard met Filgotinib als een uiterst lucratief middel tegen reuma. Heb ik er mijn slaap voor gelaten? Zeer zeker niet. Ik heb zelfs aandelen bijgekocht. Dat doe ik niet te vaak. Maar wie de beurs van nabij volgt weet dat beleggers wel eens de neiging hebben om te overdrijven. Zowel in positieve als negatieve zin. Die 250 euro half februari is daar een voorbeeld van. Maar die 100 euro nu is dat ook. Dus ik heb bijgekocht. Omdat deze tegenvaller geen afstel is voor het medicijn, wel uitstel. Dat is niet leuk maar ook niet onoverkomelijk. Het is vooral vervelend omdat potentiële concurrenten nu een voorsprong van anderhalf jaar kunnen uitbouwen ten opzichte van Galapagos. Maar de Mechelaren hebben nog heel wat troeven en daarom blijven ze mijn vertrouwen hebben. Eerst en vooral hebben ze nog verschillende andere medicijnen in de pijplijn, zij het nog niet in die fase waarin Filgotinib al zit. En vooral, er staat meer dan vijf miljard euro op de bankrekening. En dat is vrij uitzonderlijk voor een biotech-bedrijf, die vaak meermaals met de hoed moeten rondgaan om extra kapitaal op te halen. Ook hier hebben we dus geduld nodig. Maar dat het snel kan gaan, bewees Materialise, een ander Belgisch raspaard, deze keer uit het Leuvense en actief in 3D-Printing. Zij stegen de afgelopen maand van 25 USD naar 45 USD, of een stijging van 80%. Ook hier overdrijven de beleggers. Maar het toont wel weer de noodzaak van een goede spreiding. Een tijdje geleden zei iemand me dat hij vooral in biotechnologie is belegd want daar zitten de grote winsten. Ik moest eens lachen en dacht bij mezelf: Dat is niet slim. Biotechnologiebedrijven zitten bijna allemaal in het compartiment van de aanvallers, al is Galapagos zeker een uitzondering gezien de hoge cashpositie. En met een elftal vol aanvallers ga je geen matchen winnen. Je gaat misschien veel goals scoren maar de tegendoelpunten gaan ook niet te tellen zijn. Anderzijds. Het grote voordeel van beleggen is dat je ‘slechts’ 100% kan verliezen maar oneindig veel kan winnen. Niet overtuigd? Stel dat ik in 2015 voor 1.000 euro aandelen van Galapagos had gekocht, dan waren die vandaag 10.000 euro waard. Stel dat ik tegelijkertijd vier aandelen had gekocht die alle vier failliet gingen (met 100% verlies, het slechtst mogelijke scenario). Dan nog zou mijn 5.000 euro vijf jaar later 10.000 EUR zijn. Met één winnaar en vier verliezers.