Een schrijnend geval van phishing?

Herinnert u zich de beelden van Manuel Franco nog, de 24-jarige Mexicaan uit Wisconsin die in april 2019 het wereldnieuws haalde nadat hij dankzij de Powerball de op drie na grootste loterijjackpot ooit had binnengehaald? 768,4 miljoen dollar! Krijg dat maar eens in een spaarvarken. Dat hij tien volle minuten had staan gillen als een kleine kleuter die net een nieuwe fiets heeft gekregen, zei Franco tijdens een persconferentie, daags na de bekendmaking van de winnende getallen. Of hij als kersvers miljonair vreesde voor ‘bedelaars’, vroeg een journalist hem. “Ze doen maar. Ik heb geleerd hoe ik neen moet zeggen”, was zijn antwoord. In het Engels dan, welteverstaan.

Vandaag leeft Franco nog altijd in Wisconsin, maar in een ruimer huis dan de zogezegde bouwkeet waarin hij voordien zijn dagen moest slijten. Af en toe laat hij nog eens van zich horen, in de eerste plaats om iedereen te laten weten dat hij allerminst naast zijn schoenen is gaan lopen. Op één voornemen — dat hij al het geld voor zichzelf zou houden — is hij ondertussen wel teruggekomen, blijkt uit een interview dat hij gaf net voor de coronacrisis uitbrak. Daarin liet de Mexicaan weten zelf individuen en instanties te zullen contacteren met wie hij zijn fameuze lottowinst alsnog zou delen. “De gelukkigen, waar ook ter wereld, krijgen dat zélf van mij te horen”, beloofde Manuel.

Eerlijk? Ik had tot gisteren nog nooit van Franco gehoord. Ik heb YouTube moeten raadplegen om uit te vissen wie hij is en wat die brave mens zoal heeft uitgevreten. Niet veel, heb ik begrepen, buiten dan het opstrijken van die vette jackpot. Waarom ik hem nu pas heb gegoogled? Omdat — geloof het of niet — ik gisterochtend een mail van de Powerball-winnaar heb ontvangen. Op mijn persoonlijke adres, nota bene. Voor u tien volle minuten gaat gillen als een kleine kleuter die net een nieuwe fiets heeft gekregen, toch enkele kritische kanttekeningen ter overweging.

De bewuste mail is geschreven in foutloos Nederlands. Dat is op z’n minst verdacht. Anderzijds zou het zomaar kunnen dat Manuel een fractie van zijn gewonnen geld in een cursus Nederlands heeft gepompt. Onwaarschijnlijk, maar uitgesloten is het niet. Naar verluidt zou ook de Britse miljardair Richard Branson een woordje Nederlands spreken. Als hij het kan, dan Franco ook. Ook merkwaardig: de miljonair is bereid om mij op de kop 1 miljoen Amerikaanse dollar te schenken. Ik wil geen mieren neuken, maar als dat 10.000 dollar zou zijn geweest, zou ik minder argwanend hebben gereageerd. Dat geven rijke mensen wel vaker weg. Maar 1 miljoen? Ik weet het nog zo niet. Anderzijds zou het zomaar kunnen dat de man mijn sociale media heeft gecheckt en van mening is dat een fijne mens als ik dat geld verdiend heb. Onwaarschijnlijk, maar uitgesloten is het niet.

Nog opvallend is dat Franco afsluit met zijn persoonlijke mailadres én met de vraag mijn gegevens door te sturen zodat de schenking snel kan worden afgerond. Dat mailadres laat ik hier achterwege. Ik vind u sympathiek, echt wel, maar nu ook weer niet zó sympathiek. Ik moet er niet aan denken dat u Manuel zélf gaat berichten en vervolgens met mijn zuurverdiend miljoen aan de haal zou gaan. Onwaarschijnlijk dat u zo’n linke streek zou uithalen, maar uitgesloten is het niet.

Mijn oordeel, na lang wikken en wegen? Ik waag het erop. De mail van Franco lijkt me echt. Mijn entourage — bang voor phishingpraktijken of gewoon jaloers, dat kan ook — heeft me gevraagd voorzichtig te zijn, maar zelf heb ik er nu alle vertrouwen in. Het mag al eens meezitten. Als u deze column in de volgende Onderox-edities niet meer ziet opduiken, weet u dat ik ben toegetreden tot de galerij van Vlaamse miljonairs en de rest van mijn dagen op mijn luie krent zal doorbrengen. Doe mij in dat geval één plezier: kom niet af met bedelen. Ik heb geleerd hoe ik neen moet zeggen.