Wil je op de hoogte blijven?
Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.
Belgen staan bekend als bourgondiërs. Ons kleine landje is niet alleen de heimat van de goudgele frietjes, wafels en chocolade waar we zo verzot op zijn, maar ook van het bittere witloof en onze wereldberoemde Brussel sprouts. Het mag dan ook geen verrassing zijn dat we in ons land meer bierstijlen dan politici — neen, dat kan niet juist zijn — ik begin opnieuw, dat we het land zijn met meer uiteenlopende bierstijlen dan om het even welk ander land.
Ik heb, zoals het elke goede toogfilosoof betaamt, geen enkel onderzoek verricht dat mijn stelling de nodige geloofwaardigheid verleent, maar ik zal er ook niet ver naast zitten. We mogen trots zijn op onze biercultuur. En die gaat verder dan louter onze bierstijlen. Het gaat over de flesjes, over bier van ’t schap, over de enorme diversiteit aan glazen die elk biercafé rijk is en uiteraard ook over onze cafés en hun uitbaters, die we hopelijk snel weer een hart onder de riem kunnen steken.
Maar de Vlaming durft behoudsgezind te zijn. De tendens van bier in blikjes lijkt voorlopig geen voet aan grond te krijgen. Ondergetekende stond aanvankelijk ook sceptisch tegenover deze evolutie, die ik zag als een verschraling van ‘onze’ biercultuur. Maar alles is onderhevig aan verandering en ik heb intussen mijn kar volledig gekeerd, bier in blik is een verrijking!
Het belangrijkste argument is in mijn ogen de bewaring. De blikjes zorgen er namelijk voor dat het licht geen enkele invloed heeft op ons gerstenat. Licht is immers de grote vijand, en glazen flesjes schieten hierin tekort. Bovendien worden blikjes volledig luchtdicht afgesloten, wat een kroonkurk niet altijd kan garanderen. En dan spreken we nog niet over het artwork. Het thema van deze maand laat zich raden. Om mijn stelling kracht bij te zetten zocht ik twee centrale gasten die dezelfde mening toegedaan zijn. Koen Nijs en Niek Groen van Hoppe bierfestival zijn bierliefhebbers in hart en nieren en verwelkomen de trend met open armen. Koen heeft het halve land afgereisd op zoek naar Belgische bieren in blik die het waard zijn om in onze bierrubriek te mogen verschijnen.
Holy Moly - Misery Co. (6%)
Voor het eerste bier moest hij zijn beste Frans bovenhalen, want de taalgrens houdt een diehard bierliefhebber niet tegen. Aywaille is sinds 2020 een brouwerij rijker. Op zich heuglijk nieuws, maar zij weten duidelijk ook waar ze mee bezig zijn. De brouwerij is gevestigd in een groot authentiek Ardens landhuis, omgeven door de natuur. De brouwers combineren hun Belgische brouwersopleiding met de ervaring die ze in de VS opgedaan hebben. Hun blikjes bevatten allerminst miserie. Het eerste bier dat we gaan proeven is hun Holy Moly. Veel bieren in blik zijn te verkrijgen in 44 cl, die vaak niet alleen mooi versierd zijn, maar die je ook kan delen (twee extra pluspunten). Het is een blond bier en de Noord-Amerikaanse invloed is onmiskenbaar aanwezig. België heeft ook zijn pale ales, maar deze verschillen toch duidelijk van de Amerikaanse variant, die wat minder zoet en meer gehopt zijn. Bij deze pale ales heeft dat niet tot gevolg dat ze even bitter worden als hun IPA-broers. De extra hop wordt immers op een later moment toegevoegd, het zogenaamde dryhoppen, om zo meer smaak en aroma aan het bier toe te voegen. En dat is niet anders bij de Holy Moly, die een dubbele dryhopping kent. Een goed uitgebalanceerd bier met aangename bittere toetsen en een zachte afdronk die mij in mijn gedachten doet terugkeren naar die ene keer dat ik de grote plas overgestoken heb. Als alle bieren van deze kwaliteit zijn, wordt dit een leuke namiddag!
Nonkel Hop - Gistgeest (6,5%)
Voor het volgende bier blijven we aan deze kant van de taalgrens. Verscholen in Deurne-Zuid, waar het volgens Hugo Matthysen vast veel fakker is dan in Blankenberge, woont er een thuisbrouwer genaamd Steven. Onder de naam ‘Gistgeest’ brengt hij een beperkt gamma bieren aan de man. Wij hebben gekozen voor zijn Nonkel Hop, uiteraard verwijzend naar de in Vlaanderen bij een oudere generatie wereldberoemde nonkel met gitaar, wiens liedjes menig kampvuur opgeluisterd hebben. Deze nonkel is dan wel geen persoon van vlees en bloed, maar laat je wel kennismaken met het fenomeen IPA. De hype rond deze bieren is dan misschien over zijn hoogtepunt, het mag duidelijk zijn dat de IPA here to stay is. Volgens de brouwer is dit een ideale instap-IPA, en dit kan enkel bevestigd worden. Laat het je echter niet tegenhouden als je een doorwinterde IPA-drinker bent, want je zou zomaar een lekkere IPA aan je neus laten voorbijgaan. Hij is duidelijk bitterder dan de Holy Moly, maar dat is dan ook de bedoeling. De fruitige, frisse hoparoma’s heeft deze IPA dan weer te danken aan het dryhoppen met verschillende hopsoorten. Ook is deze nonkel mooi in balans en zal hij geenszins misstaan bij het mooie weer en de barbecues waar we deze zomer nog meer van zullen genieten dan anders.
White dreams - Galea Craft Beers (5,5%)
Voor het volgende bier begeven we ons nog wat meer noordwaarts. Brasschaat is de thuishaven van Galea Craft Beers, een brouwerij die niet vies is van experimenten en die met de regelmaat van de klok met lekkere nieuwtjes op de markt komt. En uiteraard ook in blik. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is dit geen witbier, maar een aardedonker bier. Een milk stout, een stout waar dus lactose aan toegevoegd is, die de stout een zoetere toets geeft. Ik ben alvast fan. Maar wat deze milk stout nog wat specialer maakt, is de toevoeging van verkruimelde oreo-koekjes tijdens het brouwproces. Een stout drink je best niet te koel, dat gaat ten koste van de smaakbeleving. Aangezien wij coronaproof buiten bieren proeven, bij een temperatuur van 6 graden, moeten we noodgedwongen de white dreams wat op temperatuur laten komen door het glas in onze handen te houden. Eens op temperatuur wordt het duidelijk dat we te maken hebben met een smaakvolle, zachtzoete milk stout. Hij smaakt dunner dan een gewone stout, maar dat hoort zo. Het alcoholgehalte is maar 5,5%, dus wat minder toevoeging van mout om het alcoholgehalte laag te houden en dus ook een minder volle structuur. Desalniettemin wederom een schot in de roos, we gaan voor 4 op 4.
Vaisseau Mère - Misery Co. (9,2%)
De prijs voor de mooist versierde blikjes gaat naar de bieren van Misery. Hun goudkleurig moederschip prijkt op een zwarte 44’er. Maar zoals ze in het schoon Vlaams zeggen: “van een schoon tafel kan je niet eten”. Echte schoonheid zit vanbinnen. Dit bier is wederom zo donker als de nacht en de gebrande mouttoetsen zijn onmiskenbaar aanwezig. Deze keer hebben we te maken met een coffee stout, die zijn naam te danken heeft aan het gebruik van koffiebonen tijdens het brouwproces. Ik ben zelf geen fan van te zeer gebrande mouttoetsen, die sommige stouts zo kenmerken, dus ik vrees een beetje de toevoeging van koffiebonen en geroosterde amandelen. Maar die vrees blijkt ongegrond! Eens op temperatuur wordt het snel duidelijk dat de bittere en zachte toetsen zeer mooi in balans zijn. Deze stout gaat op geen enkel moment vervelen en is van een kwaliteit die ervoor zorgt dat je er nog eentje wil proeven. En dat zoek je toch in een bier, nietwaar?
Als dit artikel één ding duidelijk mag maken, is het dat er zéér lekkere Belgische bieren in blik te verkrijgen zijn. Haal je neus er niet voor op, maar omarm deze trend. Er zal een hele nieuwe wereld voor je opengaan.
Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.