Onze reporter wordt (g)een lego master

Elke maand neemt onze reporter een atypische, spannende of relaxerende activiteit onder de loep. Kritisch, maar met een kwinkslag rapporteert hij zijn wedervaren. Deze maand: Lego.

Een kleine schoendoos vol, meer Legosteentjes heb ik als tiener nooit gehad. Van een bouwplan was geen sprake, elke constructie — als je het al een constructie kon noemen — was er één uit de losse pols. Zelf vond ik mijn maaksels baanbrekend creatief, anderen vonden van niet. Je kon ze, achteraf bekeken, geen ongelijk geven. Een rechthoekig huis met een plat dak, tot daar reikte mijn fantasie. Op een dag heb ik geprobeerd om met dezelfde steentjes een vliegtuig te bouwen, maar verder dan de kombuis ben ik nooit geraakt. En die leek dan nog verdacht veel op… een huis. Met een plat dak erop. Heel anders ging het eraan toe ten huize Dirk Denoyelle. Dirk was amper zeven toen hij zijn eerste setje kreeg. “Toen al heb ik de smaak te pakken gekregen”, vertelt hij in het pas verschenen naslagwerk ‘Brilliant Bricks’, waarin hij terugblikt op zijn lange Lego-historiek. “Vanaf dat moment was het al Lego wat de klok sloeg. Die passie is nooit meer overgegaan.” Vandaag zijn de bricks van de Deense speelgoedfabrikant bepalend voor het succes van zijn bedrijf ‘Amazings’. “Mijn Lego-tentoonstelling heeft intussen al heel het land rondgereisd. Binnenkort wil ik mijn werk ook in de rest van Europa exposeren. Voor het zover is, kunnen Lego-fans alvast naar het Mechelse Technopolis, waar ‘Science & Stones’ laat zien hoe we allemaal kunnen bijdragen aan een duurzame toekomst. Die tentoonstelling is tegelijk ook een illustratie van alle Lego-disciplines die ik beoefen: van complexe 3D-hoofden over kunst tot grote mozaïeken.” De ex-cabaretier is een ‘beroepsbouwer’, ook al trad hij onlangs op eigen initiatief uit de selecte club van Lego Certified Professionals. “Mijn credo? Fun, fame en fortune. In de eerste plaats wil ik dat het leuk blijft. Fame verwijst naar de artiest in mij, die houdt van een schouderklopje. Is het prettig en levert het erkenning op, dan mag het voor mijn part ook geld opbrengen. Fortune, dus.”

AANBIDDERS
Dat treft: fun, fame en fortune zijn toevallig ook mijn persoonlijke drijfveren. Ik ben niet vies van de 25.000 euro die een deelname aan het derde seizoen van Lego Masters mij zou kunnen opleveren. En gaat die klinkende zege gelijk ook gepaard met nog wat (extra) aanbidders, dan ben ik de laatste die daarover zal klagen. Hamvraag is wel: kan ik mijn skills op mijn leeftijd nog verbeteren, ondanks het totale gebrek aan ervaring en met een ruimtelijk inzicht van een kind van — pak ‘m beet — tien? Denoyelle aarzelt als ik hem die vragen voorleg. “De kans is klein dat jij straks iets gaat bouwen dat een Lego-fanaat van zijn sokken zal blazen. Er bestaan verschillende disciplines. Mensen die goed zijn in één van die disciplines, bakken er op vlak van de andere soms weinig tot niets van.” Om uit te zoeken hoe het met mijn competenties gesteld is, wacht me een examen dat bedoeld is voor mensen die hier spontaan komen solliciteren. “Maar wees gerust: ik ben altijd mild in mijn oordeel.” De opdracht — ‘bouw een kleine kelk’ — lijkt eenvoudig, al is dat louter schijn. “Straks krijg je een abstract plan. Kan je daarmee aan de slag, dan wijst dat op de aanwezigheid van een sterk 3D-inzicht. In dat geval zou jouw hulp van pas kunnen komen als ik ooit weer een groot beeld moet maken.” Het voordeel van kleine constructies is dat de slaagkans groter is, of alleszins groter lijkt. Het nadeel: de ondergang is navenant als je de mist ingaat. “Er zijn intelligente mensen die het moeilijk hebben met dit deel van het examen”, waarschuwt Dirk. “Onlangs passeerde een student die de kelk niet voor elkaar kreeg, maar zonder bouwplan wel een schitterende kameleon kon maken. Daar stond zelfs ík van te kijken. Anderzijds zijn er mensen die het plan foutloos kunnen volgen, maar er niet in slagen om spontaan iets anders te creëren.” Draait de kelk straks uit op een fiasco, dan weet ik gelukkig nog exact hoe een hoekig huis met een plat dak te bouwen. Altijd handig, zo’n plan B.

KRONKEL
Net voor de selectieproef van start gaat, dringt het plots tot me door: een kelk heeft gebogen contouren en voor zover ik weet zijn er geen pasklare bouwstenen om dat euvel te omzeilen. “Klopt”, lacht Dirk. “Ziedaar meteen ook de spannendste discipline: een ronde vorm creëren met platte stukken. Ook goed om weten: de kelk bestaat uit negen laagjes. Je krijgt alleen de omtrek te zien. Als je jouw bouwsel stevig wil maken, zullen de blokjes die je krijgt alleen niet volstaan.” Ik lach schaapachtig, maar inwendig vloek ik als een ketter. Het hoofdstuk in ‘Brilliant Bricks’ waarin Dirk prijsgeeft hoe zo’n gebogen zoom tot stand komt, heb ik in de aanloop naar deze uitdaging domweg overgeslagen. Nergens voor nodig, dacht ik. Nou? “Als je die tips wél had gelezen, zou je het uitgangspunt van deze oefening gekend hebben, maar dan nog zou het moeilijk zijn. Je moet eigenlijk al een zekere kronkel hebben om voor deze proef te slagen. Ofwel heb je die kronkel, ofwel heb je hem niet, al zou hij langzaamaan wel kunnen groeien. Zoiets vraagt tijd.” Tijd die ik vandaag niet heb. Een korte technische toelichting krijg ik wel, maar daar begrijp ik geen jota van en dat laat zich al snel voelen. De grondlaag is te groot en ook de stevigheid laat te wensen over. Een bijkomende handicap is dat ik hoegenaamd geen kennis heb van de bestaande steentjes, waardoor ik al blij ben iets te kunnen maken dat in de verte op het bouwplan líjkt. “Slecht voor mijn imago, goed voor het underdoggehalte van mijn reportage”, zeg ik, meer beschaamd dan gemeend, en niet wetend dat het ergste dan nog moet komen.

EXPERIMENTEREN
Na een half uur knoeien volgt het laatste onderdeel: de eigenlijk kelk. Ik raak niet langer wijs uit de kruisjes op het bouwplan en besluit dan maar om lukraak te experimenteren. Slecht idee, want als kruik-in-wording deugt mijn creatie voor geen meter. Overal gapen gaten zo dik als een pink. Nog goed dat de kelk straks niet echt gevuld zal worden, om het einde van het examen te vieren. De bubbels zouden er zo weer uitstromen. Ik zie het in Lego Masters nog niet meteen gebeuren. Dirk krijgt het zichtbaar moeilijk en grijpt in, selecteert een handvol bruikbare ‘corner bricks’ en dicteert bijna letterlijk hoe ik alsnog succesvol kan finishen, maar dan nóg wil het amper lukken. De gêne valt met geen pen te beschrijven. “Ach, het zegt in feite niets over hoe verstandig jij wel of niet bent”, zalft hij. Allemaal goed bedoeld, daar niet van, maar echt helpen doet het niet. De maximumduur van het examen is lang overschreden als ik het laatste blokje bevestig. Tegen die tijd is Denoyelles kenmerkende mildheid enigszins getemperd. “Je bent niet de beste van de klas”, klinkt het. “Mits de nodige training zie ik nog groeikansen, al moet je van mij niet meteen een telefoontje verwachten.” Deelnemen aan Lego Masters 2022? Toch maar niet. Ik wacht wel tot iemand ‘Blind Gebouwd’ bedenkt, dan komt dat hoekig-huis-met-platdak misschien toch nog van pas. 

MEER INFO
Brilliant Bricks (Borgerhoff & Lamberigts, 25,99 euro) is verkrijgbaar in de boekhandel. www.amazings.be