Jasmijn Van Hoof herontdekt de Kempen

Je woont sinds kort terug in de Kempen?
Jasmijn Van Hoof: “Ik ben opgegroeid in Pulderbos, (een deelgemeente van Zandhoven nvdr), en ging naar school in Vorselaar. Toen ik in het middelbaar zat, kon ik niet wachten om weg te zijn uit mijn kleine dorp. Het gevoel om meer in een grootstad als Antwerpen te wonen was superleuk, maar iets in mij snakte altijd terug naar de Kempen. Als de zon scheen, ging ik altijd terug naar mijn ouderlijk huis om in de tuin te gaan liggen. Toen ik mijn huidig lief ontmoette, die ook in de Kempen is opgegroeid en graag wilde terugkeren, viel alles weer op zijn plaats. Nu heb ik terug rust, een tuin en parking voor de deur.” (lacht)

De keuze was dus snel gemaakt?
“Eigenlijk heb ik daar weinig over nagedacht. Het voelde meteen aan als de juiste keuze. Vanaf dag één zat het supergoed tussen mezelf en mijn vriend. Ik kan best hard piekeren, maar dingen laten gebeuren in je leven moet kunnen. Je voelt het wel aankomen als iets niet klopt. Toen ik stopte met ‘Familie’ was het de ultieme moment om te onderzoeken wat ik nog graag wilde doen. Op dat vlak ben ik nogal impulsief en denk ik niet meteen aan de gevolgen voor later, waardoor ik soms gas moet terugnemen om te beseffen dat ik nog content ben met wat ik doe, maar ik heb absoluut geen spijt van de keuzes die ik gemaakt heb.”

Je ruilde je acteerwerk in voor professionele kooklessen.
“Professioneel met eten werken stond al langer op mijn bucketlist, maar door beroepsmatig te koken heb ik gemerkt dat het zijn magie en plezier verliest. Ik voelde niet dezelfde passie als bij televisiewerk en kwam tot het besef dat ik dat eigenlijk wel miste. Daarom probeer ik beiden nu te combineren.”

Continu de balans opmaken en terugkijken of je op het juiste spoor zit kan vermoeiend zijn.
“Ik ben altijd heel zoekende geweest en hoop dat het nog zal beteren als ik ouder word. (lacht) Nu ik tijd heb gehad om te onderzoeken wat ik echt wil, heb ik meer rust. Het is niet altijd positief om een radicale breuk in te lassen in je leven. Het is vooral spannend voor mijn omgeving. (denkt na) Die bekijken dat vanop een afstand, omdat die keuze voor hen geen gevolgen heeft.”

Zou je mensen meer aanraden om hun dromen na te jagen?
“Zeker, maar het is ook verleidelijk om dat niet te doen als je houdt van een comfortabel ritme en routines. Radicaal ingrijpen is niet altijd nodig, klein beginnen kan ook al helpen.”

Bij het grote publiek ben je vooral bekend als Stefanie uit ‘Familie’. Je kreeg de kans om spectaculaire scènes te spelen. Het zag er bij momenten heftig uit.
“Dat was het ook. (lacht) Ik heb negen jaar spannende dingen en zotte scènes mogen spelen. Vooral de ontvoeringen waren echt pittig om te spelen. Ik heb veel kou gehad, en moest vaak in het vuil en nat op de grond liggen.”

Heb je doorheen al die jaren een favoriete cliffhanger?
(Denkt na) “De cliffhanger waarbij Ian Thomas zichzelf in brand steekt, zal me altijd bijblijven. Alles moest echt in beeld gebracht worden en dat zorgde voor een heel spannend moment, omdat stuntmannen zichzelf in brand staken.”

Ligt het personage van Stefanie ver van jezelf?
“Als je zo lang een personage speelt, wordt dat heel erg verweven met wie je zelf bent, denk ik, tenzij je een bitch of iemand zakelijk speelt, dan ligt dat volgens mij wel anders. Maar ik denk wel dat Stefanie heel erg op mij is gaan lijken… (twijfelt) Of ik op haar.” (lacht)

Hoe moeilijk is het om je personage van Stefanie te onderscheiden als je op straat loopt?
“Als ik op straat word aangesproken, verwachten mensen eerder mijn personage. Ze verwachten zich dan aan de vrolijke spring in ’t veld die meteen een knuffel zou geven. Als je dan in je jogging door het tuincenter loopt, merk je wel dat mensen liever Stefanie willen ontmoeten, maar dat hoort erbij. Ik kan daar goed in schakelen.”

Ben je tevreden met de manier waarop je uit ‘Familie’ bent geschreven?
“Ik mag mijn twee pollekes kussen, want mijn personage is niet dood. Ik ben de makers heel dankbaar dat Stefanie mocht verhuizen naar het buitenland en dat de deur op een kier is blijven staan.”

Zien we je binnenkort dan terug op televisie?
“Deze zomer ben ik weer achter de schermen voor televisie gaan werken als productie-assistente bij ‘Bake Off Vlaanderen’. Dat was de ideale combinatie. Ik voel dat ik weer op het juiste spoor zit in mijn zoektocht naar mijn passies. Er komen leuke jobs aan in de toekomst, maar ik mag daar nog niks over verklappen.”

De reacties op jouw exit uit ‘Familie’ waren nauwelijks te tellen.
“Dat was echt gek en hartverwarmend. Ik weet nog dat ik op sociale media aan het scrollen was en dat ik duizenden reacties zag passeren op mijn vertrek. Als je leest dat mensen je gaan missen, besef je niet dat dat over jou gaat. Dat is heel raar.”

Ben je vaak bezig met hoe mensen over je denken op sociale media?
“Toen ik in ‘Familie’ zat, volgde ik dat wel uit interesse. Je wilt het goed doen, maar als je dan veel negatieve dingen leest, kruipt dat wel onder je vel. Mensen voelen zich achter hun scherm onaantastbaar en moedig om goede, maar vooral ook slechte dingen te zeggen, terwijl ze in het openbaar nooit in een heftige discussie zouden belanden.”

Ben je voorzichtiger geworden als je bepaalde zaken op sociale media post?
“Ik heb een haat-liefdeverhouding met sociale media en ben vrij voorzichtig om mijn mening te delen. Al kan een standpunt innemen ook wel inspirerend zijn. Ik ben vooral bang om mensen tegen de schenen te schoppen en blijf graag zo neutraal mogelijk, zodat ik niet in een soort van hetze beland.”

Maak je je wel eens zorgen over hoe jongeren nu in de wereld van sociale media opgroeien?
“Ik kan heel bezorgd zijn om generaties die jonger zijn dan ik. Ik ben niet jaloers op jongeren die nu opgroeien, omdat zij constant gebombardeerd worden met content. Tiktok kan ik niet volgen omdat dat te snel gaat voor mij. Onze jongeren kunnen dat, maar soms vraag ik me af of er binnenkort niet eens het besef komt dat de wereld echt te snel gaat en we met een collectief trauma van sociale media zitten.”

Als je even wil ontsnappen aan sociale media kunnen we je terugvinden als vrijwilliger bij ‘’t Bouwels Bakhuisken’?
“Het gebouw is onlangs gerestaureerd. Tijdens ‘Open Monumentendag’ konden mensen zelf brood bakken en iets drinken. Dat was heel tof. Ik zou hier heel graag workshops met kinderen willen organiseren. We weten nog niet precies wat we hier op termijn gaan doen, maar binnenkort beginnen we met de vrijwilligers te brainstormen.”

Hoe is je liefde voor bakken begonnen?
“Rond mijn vijftiende begon ik dat als hobby te doen. Ik maakte heel graag desserts en kreeg van iedereen bak- en dessertboeken. Dat ging vaak met ups en downs, maar tijdens de coronacrisis ben ik weer volop beginnen bakken.”

Heb je zelf nog bepaalde dromen?
“Ik droom ervan om zelf een reeks te maken die ik van A tot Z kan schrijven en regisseren en die mijn stempel draagt.”

Waarover zou die reeks dan mogen gaan?
(denkt na) “Over iets dat dicht bij mezelf staat. Een jonge vrouw die naar zichzelf op zoek is in een bepaald verhaal. Maar hoe dat er dan concreet moet gaan uitzien, weet ik nog niet. Als kind schreef ik doodgraag, maar ik ben dat wat kwijtgeraakt. Misschien komt het er ooit nog wel van.” (lacht)