Monumenten van Stilte - Op reis

Het moet de tijd geweest zijn dat werken en bidden nog samengingen. Midden de fabriekswijk van Lommel ontstond begin 20ste eeuw een evocatie van de jaarlijkse processiegang naar Lourdes. De paters Kapucijnen bouwden in 1927 de grot met grote nauwgezetheid na. De lange rij zitbanken getuigen van een devote gemeenschap. Vergane glorie vandaag, ik zit er alleen. Of toch niet, enkele brandende kaarsen getuigen van eerdere bezoekers, hoewel de meimaand nog lang niet in zicht is. Blijft dit toch de plek om in onzekere tijden geluk, genezing of voorspoed af te dwingen en volstaat dan een kaars en een gebed? Ik hou de waarheid voor deze grot in het midden want erachter ligt nog een schat aan kansen om te knielen. Met mondjesmaat werd het Mariapark uitgebreid. Is het niet ter ere van de Heilige Franciscus of Jozef, dan wel werden de zeven smarten van Maria in steen uitgehouwen. Een zekere Michiel Geysels, betonkunstenaar, is hier bijzonder actief geweest. Niet alleen gevoed door de Bijbel, zijn houweel ging evenveel de andere kant uit. Hoe dieper ik het park inwandel, hoe groter de verwondering wordt.

Van het kapelletje dat de vierde smart van Maria verbeeldt, (ze ontmoet dan Jezus op zijn lijdensweg naar de Calvarieberg) komt de vormgeving me bekend voor. De kapel is ingezegend in 1937. Drie jaar eerder viel er in Marche-les-Dames een koning van de rotsen en dat lag blijkbaar nog vers in ieders geheugen. De rots die identiek is nagebouwd, is niet van de hoogte dat een mens eraf kan duikelen, het is de intentie om die dramatische gebeurtenis te herinneren die telt. Het park wordt omheind door een kapelletjesmuur waarin ik van Brussel naar Vlaanderen wordt gegooid: de basiliek van Koekelberg, de Groeningenpoort in Kortrijk, compleet met wapenschild… Wafelijzerpolitiek zouden ze dat in de jaren zeventig genoemd hebben. Weer een park verder bouwde de betonkunstenaar een indrukwekkende kruisweg. In veertien staties kan ik het passieverhaal volgen, het paleis van Pilatus, de poort naar Jeruzalem én het kasteel van Godfried Van Bouillon krijg ik er zomaar bij. Ik herken ook de tempel der Vestaalse Maagden en een moskeekoepel, compleet met minaret. Op de puinen van een abdij komt Jezus Veronica tegen en ook zuilen en rondbogen van het Forum Romanum ontbreken niet. De laatste staties zijn gegroepeerd in één monument. Met de calvarieberg, het kruis en wenende vrouwen, gaat het passieverhaal terug naar de oorsprong. Beneden in de rotsblokken is een grot uitgespaard, daarin waag ik me toch maar niet. Wie weet hoe ver reikte de verbeelding van de betonkunstenaar. Ik ben nu weer aan het beginpunt van het Mariapark, de banken zijn nog even leeg. Aan de straatkant valt me nu pas het levensgrote beeld op. In een marmeren plaat staat de inscriptie: ‘Heilig Hart van Jezus, Bescherm onze Kempen’. Ik ben van een lange reis weer thuis!