Met Filip en Mathilde lepeltjesgewijs

Hebben jullie het ook al gemerkt? In 2024 is Bart Peeters niet van de tv weg te slaan. Vind ik dat erg? Helemaal niet. Ik ben wel fan van onze vrolijke spring-in- ‘t-veld. Eigenlijk altijd geweest. Ik vind het dan ook niet erg om hem regelmatig op televisie te zien.

Het begon al met de Mia’s, enkele weken geleden. Daar kreeg hij een Lifetime Achievement Award uit de handen van één van zijn grote voorbeelden: Raymond van het Groenewoud. Oververdiend als je naar de rijkgevulde carrière van Peeters kijkt. Anderzijds, soms heb je het gevoel dat hij nog steeds in de fleur van zijn leven zit. Zeker als je hem nog, dartel als altijd, ziet rondhuppelen op het podium. En toch is de man uit Boechout al 64 jaar. Een leeftijd waarop de meesten onder ons het wat rustiger aan willen doen, maar niet zo voor ‘onze’ Bart. Hij heeft onder andere nog een tiental Lotto Arena’s op zijn agenda staan voor 2024.

Toch is het niet altijd rozengeur en maneschijn geweest. Ik herinner me nog, het moet rond de eeuwwisseling geweest zijn, dat hij optrad in De Djoelen in Oud-Turnhout. De organisator had alle moeite van de wereld om de zaal voldoende gevuld te krijgen. Ik denk zelfs dat ze hun broek gescheurd hebben. Je kan het je nu niet meer voorstellen. Ik herinner me ook nog het eerste optreden dat ik zag, van toen nog The Radio’s. Hij speelde destijds op een resonatorgitaar en kreeg een pint bier naar zijn hoofd geslingerd. Woedend sprong onze zanger het publiek in op zoek naar de dader. Totaal pissed was hij. Zeker toen hij merkte dat het bier de nodige schade aan zijn gitaar had aangericht.

Maar verder allemaal leuke herinneringen. In eerste instantie het Leugenpaleis. Samen met mijn kotgenoten kenden we alle sketches uit ons hoofd. Nu nog trouwens, denk ik. Al is de poëzie van Joe Roxy niet altijd voor publicatie vatbaar. Het mondde later uit in The Clement Peerens Explosition. Helaas maar even met Bart als drummer Vettige Swa. Ook daar heb ik nog een leuke anekdote over. Maar die is voor een andere keer.

Ik ben vooral altijd jaloers geweest op de mooie Nederlandstalige teksten. Want Bart Peeters heeft zeker niet de grootste hits geschreven maar wel enkele klassiekers, vind ik. Vooral sinds hij in 2014 meer de kleinkunsttoer opging. We kennen ondertussen allemaal ‘Lepeltjesgewijs’, met de bijzondere tekst “De sterren doen onnozel en de maan is een pladijs.” En kunnen jullie nog naar Filip en Mathilde kijken zonder hen lepeltjesgewijs in bed te zien liggen? Ik niet. Daarna volgden nog ‘Konijneneten’, ‘Hoeveel ik van je hou’, ‘Meester kunstenaar’, ‘Tot je weer van me houdt’, en ga zo maar verder. Zelfs Prince coverde hij moeiteloos met ‘Zeester met koffie’.

“Ik weet dat er stormen razen op de zee, en op de snelweg van het spijt, maar wij drijven met de noordwind mee. Zo raken wij mekaar nooit kwijt.” Uit ‘Hoeveel ik van je hou’. Ik hoop dat den Peeters nog veel van dit moois op ons afvuurt. Laat maar komen.