Geld en geduld

Toen ik tijdens de maand december de vele lijstjes met niet te missen beurstips zag passeren, vroeg ik me af of er eigenlijk echt Kempische bedrijven werden vermeld. En eerlijk gezegd, de buit was redelijk mager. Niet dat we geen mooie bedrijven hebben in onze regio. Integendeel. Als Arendonkenaar denk ik dan meteen aan plasticverwerker Ravago. Eén van de grootste Belgische bedrijven, weliswaar nog steeds volledig in privéhanden. In Dessel heb je met Sibelco ook zo’n mooie parel en tevens wereldspeler. In Turnhout denk ik meteen aan Soudal en Carta Mundi. Twee Kempische bedrijven die regelmatig de nationale pers halen. Minder bekend is misschien Intracto uit Herentals, of beter gezegd iO. Een relatief jong bedrijf in de IT-sector en digitale diensten dat groeit als kool. Hopelijk kunnen we als kleine belegger ook ooit meegenieten van dat groeiverhaal. Want van al deze bedrijven kunnen we momenteel geen aandelen kopen. Wie hebben we dan wel? De meest bekende lijkt me Miko te zijn, het bekende koffiemerk uit Turnhout. Miko richt zich vooral op de kantorenmarkt en horeca. Moet hier nog een tekeningetje bij? De koers dook begin 2020 even onder de 90 EUR terwijl in 2017 nog 135 EUR werd neergeteld. Het bedrijf ontdeed zich van haar, weliswaar erg rendabele, verpakkingsafdeling om zich volop op koffie te concentreren. Ondertussen nam het met de vrijgekomen cash Maas uit Nederland over en de buren van Sas Koffie uit Beerse. In alle luwte prima bezig met een product dat we goed kennen en waar we zelf ook graag van genieten. Nu dat virus nog buitenwerken en Miko zit terug helemaal op de rails. Nog in Beerse hebben we Campine, ook beursgenoteerd. Campine verwerkt op een duurzame manier diverse metalen en chemicaliën uit industriële afvalstromen. Het Kempense bedrijf is weliswaar in Duitse handen maar je kan er op de beurs wel aandelen van kopen. Nog een tip: werk met limieten, net als bij Miko trouwens. De verhandelbaarheid is beperkt. Maar de koers van de afgelopen jaren mag zeker gezien worden. Begin 2017 kon je de aandelen kopen aan minder dan 13 EUR. Dit jaar schoot het al door naar 42 EUR. Momenteel noteert het net onder de 40. Net over de provinciegrens vinden we Tessenderlo Group. Om diverse redenen heb ik er een haat-liefdeverhouding mee. Enerzijds wil je het graag hebben. Gewoon omdat ze daar in de Limburg goed bezig zijn. Maar ook omdat je het gevoel hebt dat er heel wat staat te gebeuren. Luc Tack, grootaandeelhouder en CEO van het bedrijf, koopt met de regelmaat van de klok zelf aandelen in. En hij kan het weten, denk je dan. Maar op de beurs is het parcours weinig succesvol de laatste jaren. De koers steeg de afgelopen jaren wat, ze daalde wat, maar na vijf jaar trappelt het eigenlijk nog steeds ter plaatse. Ten onrechte lijkt mij. Wie weet brengt 2022 beterschap. Ongetwijfeld doe ik nu andere Kempense vennootschappen tekort door ze hier niet te vernoemen. Laat het me zeker weten als ik nog een parel over het hoofd heb gezien. Toch was ik een beetje verrast om zo weinig beursgenoteerde bedrijven uit onze regio terug te vinden op de Brusselse beurs. En dat is jammer want ook hier speelt onze lokale trots. We weten per definitie dat er in Kempense bedrijven hard gewerkt wordt, met de juiste mentaliteit en met de knip op de beurs zodat de kosten niet ontsporen. En daar zouden we als kleine belegger alleen maar beter van kunnen worden.

Vragen? Opmerkingen? 
geldengeduld@gmail.com