Geld en geduld

Vandaag wil ik een lans breken voor de holdings op de Brusselse Beurs. Ook al staat die beurs terug 40% boven het dieptepunt van half maart en hadden we begin juni de beste beursprestatie in bijna 20 jaar. Ik zou daar zeer lyrisch over kunnen zijn maar dat ga ik (nog) niet doen. Waarom niet? Omdat men vaak zegt dat aandelen de trap naar boven nemen maar de lift naar beneden. Het lijkt nu dat ze terug de lift naar boven hebben genomen. Dat gaat me te snel. Het zou me dus niet verbazen dat ze met de lift terug naar beneden komen en alsnog de trap nemen. Dat zou me pas geruststellen.

Holdings dus. Omdat ik zo’n grote fan ben. En dat enthousiasme wil ik maar al te graag met jullie delen. Vrienden, familieleden, collega’s,… Allemaal geven ze me dezelfde uitleg als het over beleggen gaat. “Ik heb daar geen tijd voor.” Ik vraag dan altijd: “Heb je geen tijd? Of heb je geen interesse?” Het kan natuurlijk dat je het allemaal maar niets vindt. Dat kan en dat mag. Maar ik vind het wel doodzonde. We werken zo hard voor onze centen. Laat het dan tenminste ietwat renderen. Want de spaarrekeningen kosten je ongeveer 2% per jaar. Dus daar word je alleen maar armer van.

Maar ‘geen tijd’ vind ik een heel slecht excuus. Want je hebt helemaal geen tijd nodig om te beleggen. Er zijn namelijk van die leuke mensen die het allemaal in onze plaats doen. En met die leuke mensen bedoel ik het management van de Belgische holdings. Zij investeren en beleggen in andere bedrijven. Dat kunnen beursgenoteerde bedrijven zijn maar dat kunnen evengoed minder bekende en minder grote bedrijven zijn. Bovendien hebben zij toegang tot bepaalde sectoren en/of regio’s die voor ons al heel wat moeilijker liggen. Alleszins is het grote voordeel dat deze holdings zelf over een diverse portefeuille beschikken. Dus met één aandeel, en dus slechts één keer aankoopkosten, koop je zelf een hele variatie aan bedrijven. En zo ben je voldoende gediversifieerd en zit je meteen goed. Voeg hier nog mijn andere hoofdregel aan toe, steeds gespreid in de tijd instappen, en dan bouw je automatisch een kapitaal op waar je later alleen maar de vruchten van kan plukken.

Of dat niet allemaal een beetje risicovol is, hoor ik de zwartkijkers al denken. Ik geef het track record van de laatste 10 jaar mee van de belangrijkste holdings op de Brusselse Beurs en verge- lijk even met je eigen spaarrekening: Sofina (+276%), Ackermans & Van Haaren (+167 %), GBL (+37%), Brederode (+341 %), Bois Sauvage (+ 95%), Gimv (+44 %), Quest for Growth (+29 %),… Er zijn er ongetwijfeld nog die onder de noemer van holding vallen maar het risico lijkt me duidelijk, niet? En dan vergeet ik nog de vele procenten die je jaarlijks voor je dividend mag bijtellen. Niet onbelangrijk.

Bijna alle holdings behoren tot de categorie van de doelmannen. Topbedrijven waarop je kan rekenen. Gaan zij de volgende Gouden Schoen winnen? Die kans is klein, want die eer is vaak weggelegd voor spitsen à la biotech-bedrijven. Maar ga ik deze absoluut betrouwbare doelmannen ooit verkopen? Neen. Al zeker niet wanneer ze meer dan tien wedstrijden op rij een clean sheet hebben. Maar ook niet als ze toevallig toch eens een bal lossen, zoals eerder dit jaar, en een tegengoal incasseren. Dan nog zijn dit de eerste namen op mijn blad voor de volgende match. Sowieso!