Op zoek naar verbinding in een ecologisch stiltehuisje

Al sinds 2004 leidt Marieke een nomadisch leven en woont ze in haar ‘bus’ (een kleine vrachtwagen die ze ombouwde tot camper, nvdr.). Tussendoor was ze de laatste jaren vaak te vinden aan Robur op Den Eik, een stiltehuisje dat ze samen met internationale vrijwilligers bouwde in de bossen van Lille. Nu dat (zo goed als) klaar is, wordt de drang om weer voltijds rond te zwerven opnieuw te groot. Om de locatie haar lotsbestemming toch te laten voltooien, neemt Peter Metten (59) voortaan het voortouw. Hij wordt de nieuwe voorzitter van de vzw Robur op Den Eik en neemt zo de fakkel van Marieke over. Zij blijft wel eigenares.

Marieke, hoe is Robur op Den Eik ontstaan?
Marieke Van Coppenolle: (glimlacht) “Ik ben eigenlijk nooit van plan geweest om dit te bouwen. Ik leid sinds 2004 een nomadisch bestaan waarbij ik zo zuinig mogelijk leef en met mijn ‘bus’ elke 3 tot 5 dagen op een andere plek ging staan. In de zomer vaak bij vrienden, in de winter reed ik naar het zuiden. Maar door Robur op Den Eik ben ik een tijdje halfnomadisch gaan leven. Ik had de grond gekregen van mijn ouders. Ik overwoog nog om het te verkopen, maar iets hield mij tegen. Ik voelde aan dat het een stilteplek moest worden om mensen te helpen, en dus ging ik aan de slag. Ook al had ik geen inkomen en geen uitkering. Enkel een beetje spaargeld.”

Hoe is die bouwperiode verlopen?
Marieke: “Ik heb het deels met vakmensen gebouwd en deels met vrijwilligers. Zo ecologisch mogelijk. Enkel de fundering moest van gewapend beton zijn om al het gewicht dat erop zou komen te kunnen dragen. Het skelet is van hout en daarrond hebben we met kalkpleister gewerkt. Ook in de afwerking is veel hout gebruikt en we hebben gekozen voor veel lichtinval en ronde vormen, zoals in de natuur. We hebben ons één ‘guilty pleasure’ toegestaan: drie wasbakken van versteend hout uit Indonesië, die zijn verwerkt door een Nederlands bedrijf, omdat die zo prachtig zijn en hier wonderwel passen. Gaandeweg ben ik Robur meer gaan bekijken als een kunstwerk. Ook omdat er vrijwilligers vanuit de hele wereld mee aan geholpen hebben. We hadden hier als het ware ons eigen kampje. (lacht) Zij hebben vaak hun eigen details nagelaten, stukjes mozaïek bijvoorbeeld. Er zit energie van honderden mensen in dit huisje.”

En nu kan Robur op Den Eik een stilteplek worden voor kunstenaars of voor mensen die kampen met een burn-out. Waarom voor hen?
Marieke: “Ik ben zelf schrijfster en weet hoe nodig het soms kan zijn om even uit je vertrouwde omgeving weg te gaan om je te kunnen focussen op een project. Verder voelde ik al lang aan dat burn-outs een gigantisch probleem vormen in onze maatschappij. Dat is echt een epidemie geworden. Wij zijn onderdeel van de natuur, maar moeten die link met die ‘andere’ natuur soms terugvinden. We zijn onze verbondenheid met de natuur dus niet kwijt, dat kan immers niet, maar wel de ervaring van die verbondenheid. De balans is zoekgeraakt. Dingen op je eigen tempo doen, dat wordt niet meer toegestaan in onze maatschappij. Het maffe is dat dit project al voor het klaar was is gaan doen waarvoor het bedoeld was. Zo kwamen er plots mensen met een burn-out hier helpen bouwen, wat de samenhorigheid nog groter maakte.”

Nu, zo’n tien jaar later, is het project bijna klaar. En dus trek je weer verder.
Marieke: (Zonder twijfel) “Absoluut! Mijn droom om geen vaste plek te hebben is altijd overeind gebleven. Oorspronkelijk had ik voor het bouwen hier vijf jaar voorzien, maar het is dus langer geworden. Maar nu kriebelt het meer dan ooit. Al zou het best kunnen dat ik op termijn opnieuw een voettocht ga ondernemen, net zoals ik dat in 1990 al deed (naar Assisi, nvdr.). We zien wel wat het universum nog voor mij in petto heeft.”

Peter, intussen neem jij de fakkel over. Hoe ziet de toekomst er op deze locatie uit?
Peter Metten: “We zijn vooral blij dat het huisje er nu is en dat het gebruikt kan worden. Dit is een plek waar je even kan stilstaan bij wat belangrijk is voor jou. We willen kracht en geborgenheid bieden voor mensen die kampen met een burn-out. Voor mensen die hun band met de natuur weer willen aanhalen ook, meer en meer mensen maken die omgekeerde beweging. We moeten proberen om als maatschappij de juiste zaken te kopiëren naar onze toekomst. En daar gaat het soms mis. We zijn bijvoorbeeld minder zorgzaam geworden in ons dagelijks leven, met spullen maar ook met mensen. Het is niet slecht om bij zo’n zaken even stil te staan. Kijk, je moet hier een keer geweest zijn om het écht te voelen. Hier kan je het bijna letterlijk vastnemen en wordt het zichtbaar gemaakt.”

Maar het gaat dus verder dan dit huisje alleen…
Peter: “Klopt, ik wil allemaal plekken verbinden die binnen dezelfde geest leven. Bewustwording en verbinding zijn kernbegrippen. Wij willen het goede voorbeeld geven, zonder te oordelen. De spirit van Robur op Den Eik ook op andere plaatsen uitdragen. Ik geloof dat veel mensen dat zullen oppikken. En we nemen nog bijkomende initiatieven. Zo bundelen wij onder de noemer ‘het Festival van Verbinding’, van 10 tot 18 september, de krachten met andere projecten die dezelfde gedachtegang delen. Met kennismakingsdagen, optredens en een belevingsmarkt. Robur op Den Eik is één van de deelnemende locaties. Zo kunnen we verbinding maken met enorm veel boeiende mensen. Ik krijg daar alvast heel veel energie van.” 

MEER INFO
www.roburopdeneik.org en www.festival-van-verbinding.com