Dirk Leysen: "Live lesgeven is mijn kracht"

Dirk Leysen is lector, want dat is wat hij het allerliefste doet: lesgeven met een borrelend enthousiasme. “Dirk laat zijn studenten voelen dat hij om hen geeft, dat hij dicht bij hen staat en dat ze met vragen altijd bij hem terecht kunnen”, motiveert Jorna Leenheer, directeur opleiding IBA de keuze om Dirk Leysen de titel van excellent teacher over de hele instelling op de revers te spelden.

Je sleet flink wat van je broeken op de Europese school. Hoe komt een Desselse knaap daar terecht?
Dirk Leysen: “Door mijn moeder. Zij was in Dessel kleuterjuf en ze reageerde op een vacature van de Europese school. Ze zochten een kleuterjuf die ook Frans sprak. Dat was het geval en ik ging met haar mee naar de Europese school. Wij zaten van het eerste tot het zesde jaar in één klas en de voertaal was Frans.”

Op een gegeven ogenblik koos je ervoor om naar het Koninklijk Atheneum van Mol te gaan?
“Dat was een bewuste keuze, die ik zelf gemaakt heb. Mét goedkeuring van mijn ouders. Want ik wilde naar de universiteit, maar ik had al door dat dit voor studenten van de Europese school geen sinecure was. Er waren toen geen examens waarmee je een referentiepunt had. Ik moest op mijn tenen staan, maar het lukte me toch en ik ging naar het toenmalige RUCA in Antwerpen, accountancy studeren.”

Ik laat me vertellen dat je in het begin nogal problemen had met debet en credit. Erg voor een accountant?
(lacht) “Jongen toch, ik vertel dat nog altijd aan mijn studenten! Ik was goed in wiskunde, maar van boekhouden snapte ik echt niks. Het heeft zeker een maand geduurd eer ik een beetje doorhad hoe dat allemaal werkte. Ik had ook door dat ik daar wel gericht moest op studeren en dat heb ik dan ook volop gedaan.”

Wat in jouw lessen steevast opduikt is het statement ‘Profit is an opinion and cash is reality’. Daar heb je leentjebuur gespeeld?
“Klopt, van mijn goede vriend Ronnie Leten (ex-ceo Atlas Copco, manager van het jaar 2014, nvdr.). Zijn vrouw Ria is trouwens al sinds mijn periode in het KA van Mol een heel bijzondere vriendin. Ronnie vertelde me dat ik mijn studenten moest overtuigen dat ‘accounting principes’ kunnen aantonen dat ‘profit’ belangrijk is voor een bedrijf maar dat ‘cash’ veel belangrijker is. Ik vroeg aan Ronnie of ik dat statement mocht gebruiken. Ik ben er van overtuigd dat mijn oud-leerlingen zich die stelling gaan blijven herinneren.”

Er wordt altijd gezegd dat er in de privé meer te verdienen valt, en toch koos jij voor het onderwijs?
“Dat lesgeven zit in mij, dat is mijn natuur. En ik wil dat goed doen, daarom bereid ik mijn lessen nog altijd voor, ook al verklaren mijn dochters me wel eens voor gek. Ik begon met lesgeven aan het KA in Turnhout aan het Stedelijk Hoger Handelsinstituut, de Handelsschool. Dat werd later de Katholieke Hogeschool Kempen en door een fusie met Geel werd dat het vermaarde HIK, nu Thomas More Hogeschool. En daar geef ik nu voltijds les.”

Hoe komt een mens dan ook nog bij de Tilburgse universiteit terecht?
“Dat is een zot verhaal! Het zal in 1999 geweest zijn toen er in Humo elke week een katern met vacatures zat. Ik belde en omdat ik net op het punt stond om op skivakantie te vertrekken, moest ik niet op gesprek komen, maar mijn cv opsturen. Het zinde het bestuur om me aan te nemen want er was weinig doorstroming naar de richting accountancy. Mijn eerste evaluatie was niet goed, maar ik mocht niet vertrekken. Want mijn enthousiaste stijl van lesgeven zorgde plots voor een grotere doorstroming terwijl accountancy eerder meer het zorgenkindje was. Maar de aangroei stijgt nu nog steeds. En ik werd daarop altijd verkozen als excellent teacher. Maar nu was het dus over alle departementen heen. Ik heb daar tijdens een academische zitting zelfs een heuse award voor gekregen. Zoiets kent men in België niet! Ik geniet ervan, als mijn les goed geweest is, dat de leerlingen spontaan beginnen te applaudisseren en je zelfs komen bedanken.”

Aan je slapen gloort al wat grijs, hoeveel rek zit er nog op?
“Denk maar niet dat ik graag stop, maar bij Thomas More stopt mijn verhaal op 1 september 2022. Mijn contract in Tilburg zou in 2020 afgelopen zijn maar departementshoofd Stephan Hollander vroeg me zelf om te blijven. Toen ik vroeg waarom stelde hij dat het gek zou zijn om de beste lesgever te laten vertrekken. Dus op mijn 67ste zal ik ook in Tilburg stoppen.”

En daarna?
“Sporten, reizen met mijn vrouw… En niet aan slechte dingen denken. Gelukkig en enthousiast zijn in wat je doet. Allemaal dingen die hetzelfde betekenen, alleen in andere woorden.”